Keynesianisme: Verskil tussen weergawes

Content deleted Content added
kNo edit summary
No edit summary
Lyn 6:
 
Keynesianisme het as die standaard ekonomiese model in ontwikkelde lande tydens die laaste deel van die [[Groot Depressie]], die [[Tweede Wêreldoorlog]], en die ekonomiese uitbreiding na die Tweede Wêreldoorlog (1945-1973) gedien, alhoewel die invloed daarvan gekwyn het na die oliekrisis van 1973 en die daaropvolgende stagflasie in die 1970s.<ref name="K rev. and critics">{{cite book | last = Fletcher | first = Gordon | title = The Keynesian Revolution and Its Critics: Issues of Theory and Policy for the Monetary Production Economy | year = 1989 | pages = xix–xxi, 88 , 189–191, 234–238, 256–261 |publisher= Palgrave MacMillan | isbn = 0-312-45260-8 }}</ref> Met die koms van die globale finansiële krisis van 2008 is 'n herlewing in Keynesiaanse denke ervaar.<ref>{{cite web|url=http://www.spiegel.de/international/business/0,1518,588316,00.html|accessdate=2011-08-13|title=Economic Crisis Mounts in Germany | work = Der Spiegel|date=4 November 2008}}</ref>
 
== Oorsig ==
 
Voordat Keynes se ''The General Theory of Employment, Interest and Money'' gepubliseer is, het hoofstroom ekonome geglo dat die ekonomie oor die algemeen in ewewig was, d.i., aangesien verbruikers se behoeftes altyd die kapasiteit van produsente oorskry om in daardie behoeftes te voorsien, alles uiteindelik verbruik sal word sodra toepaslike pryse daarvoor vasgestel word. Hierdie oogpunt word in [[Say se wet]]<ref>{{cite book|last=Say|first=Jean-Baptiste|title=A Treatise on Political Economy; or the Production Distribution and Consumption of Wealth|year=2001|publisher=Batoche Books|location=Kitchener}}</ref> verteenwoordig asook in die skrywes van David Ricardo<ref>{{cite book|last=Ricardo|first=David|title=On The Principles of Political Economy and Taxation|year=1871}}</ref> wat sê dat indiwidue produseer sodat hulle óf hul eie produksie kan verbruik, óf dit verkoop om iemand anders se produksie te koop. Hierdie argument berus op die veronderstelling dat indien die aanbod van dienste en goedere in oorvloed is, die pryse daarvan sal daal tot die punt waarby alle oorskot verbruik sal word.
 
Keynes se teorie het die hoofstroom denkwyse omgekeer en het groter bewustheid van strukturele ontoereikendheid meegebring. So is werkloosheid byvoorbeeld nie meer as'n resultaat van morele gebrekke gesien nie, maar eerder as die gevolg van wanbalanse in vraag en aanbod en as 'n funksie van die uitdyende of inkrimpende fase van die ekonomie. Keynes het aangevoer dat, aangesien daar geen waarborg is dat wat geproduseer word met genoeg vraag tegemoet sou kom nie, werkloosheid dus 'n natuurlike gevolg was van veral 'n inkrimpende ekonomie.
 
== Verwysings ==