Immanuel Kant: Verskil tussen weergawes

Content deleted Content added
+ Inligtingskas
Skakel
Lyn 33:
Sy belangrikste werk is die [[Kritiek van Reine Beredening]] (Duits: ''Kritik der reinen Vernunft''), 'n kritiese ondersoek van die mens se verstand. In dié boek argumenteer Kant dat die mens nie direkte kontak met die werklikheid het nie, maar dat ondervinding van die wêreld bemiddel word deur kategorieë van verstand. Indien dit waar is beteken dit nie dat kennis van die wêreld vir ons afgesluit is nie, maar dat die manier hoe die wêreld aan ons verskyn gedeeltelik afhang van hoe ons verstand werk. 'n Bekende voorbeeld is Kant se stelling dat [[tyd]] en [[ruimte]] nie eienskappe van die wêreld self is nie, maar konsepte is wat die verstand op ondervinding toepas as 'n manier om 'n wêreldbeskouing te orden. Die ''Kritiek van Reine Vernuf'' is Kant se belangrikste bydrae tot [[epistemologie]] en [[metafisika]]. Hy skryf ook twee ander kritiese werke: die [[Kritiek van Praktiese Beredening]] (Duits: ''Kritik der praktischen Vernunft'') aangaande etiek, en die [[Kritiek van Beoordeling]] (Duits: ''Kritik der Urteilskraft'') oor [[estetika]] en [[teleologie]]. In etiek word Kant beroemd vir sy invloedryke weergawe en verdediging van [[deontologie]], d.w.s. dat die fondament van moraliteit is die pligte wat mens teenoor mens self en ander persone het, spesifiek die plig om mense se status as beredende persone te respekteer. Volgens Kant word mense absoluut verbied om op te tree in teenstelling met die vereistes om beredeneerd te wees. Byvoorbeeld 'n mens moet nooit lieg nie, want as almal lieg dan sou waarheid sinneloos wees en enige kommunikasie onmoontlik. Hy stel die [[kategoriese imperatief]] voor: mens moet dít doen en nie dát nie as gevolg van die tipe wese wat mens is, d.w.s. dieselfde pligte tel vir almal wat 'n wese, soos verstandlikheid, deel. Kant se ander etiese werke van belang is die [[Fundering vir die Metafisika van Sedelikheid]] (Duits: ''Grundlegung zur Metaphysik der Sitten'') en die [[Metafisika van Sedelikheid]] (Duits: ''Metaphysik der Sitten'').
 
Kant se werk was onmiddellik invloedryk in die Duits-sprekende wêreld. Die filosowe [[Fichte]], [[Schelling]], [[Georg Wilhelm Friedrich Hegel|Hegel]] en [[Schopenhauer]] sien hul teorieë as uitbreidings en verfynings van Kant se filosofie, en dié tradisie ontwikkel tot die [[Duitse Idealisme]]. Kant se invloed in beide [[kontinentale filosofie|kontinentale]] en [[analitiese filosofie]] is steeds beduidend.
 
== Sien ook ==