Genotipe: Verskil tussen weergawes

Content deleted Content added
kNo edit summary
Lyn 17:
Die onderskeid tussen geno- en fenotipe word algemeen teëgekom in die studie van sekere oorerflike siektes, soos [[hemofilie]]. Vanweë die [[Ploïdie|diploïdie]] van mense (en die meeste diere) is daar vir elke geen twee [[allele]]. Hierdie allele kan dieselfde (homosigoties) of verskilllend (heterosigoties) wees, na gelang van die individu. As ’n nakomeling ’n dominante alleel het, sal hy die spesifieke siekte oorerf ongeag die tweede alleel.
 
In die geval van ’n albino met ’n resessiewe alleel (aa), sal die fenotipe afhang van die ander alleel (Aa, aaaA of AA). Die nakomelinge van ’n draer van die toestand en ’n heterosigotiese individu (Aa of aA, ook ’n draer) sal ’n kans van 50% hê om albino-fenotipe te wees. Twee heterosigotiese individue sal ’n kans van 75% hê om die geen aan hul nakomelinge oor te dra en net ’n kans van 25% dat die geen tot uiting sal kom in die voorkoms. ’n Homosigoties dominante (AA) individu het ’n normale fenotipe en hul nakomelinge sal nie beïnvloed word nie. ’n Homosigoties resessiewe individu het ’n abnormale fenotipe en sal die abnormale geen beslis oordra aan sy nakomelinge.
 
In die geval van hemofilie is die siekte geslagsgebonde – dit word net op die X-chromosoom gedra. Vroue kan net draers wees en die siekte kom dus nie by hulle tot uiting nie. ’n Vrou met ’n abnormale geen het dus ’n normale fenotipe, maar saam met ’n normale maat het sy ’n kans van 50% om die abnormale geen aan haar nakomelinge oor te dra. As haar maat ’n man met hemofilie (dus ook ’n draer) is, is die kans 75% dat die nakomelinge die geen sal oorerf.