Letteruitspraak: Verskil tussen weergawes

'''Letteruitspraak''' of '''boekuitspraak''' verwys na die foutiewe uitspraak van 'n woord volgens die spelwyse, wat in stryd is met die beskaaf- en natuurliksprekende moedertaalsprekers se uitspraak. Letteruitspraak kom voor wanneer 'n onbekende taal of woord, of selfs die bekende taal, baie volgens die letter uitgespreek word.

Goeie uitspraak behels dat geen persoonlike, plaaslike of maatskaplike kenmerke opvallend is nie. 'n Spreker moet dus nie slordig, onduidelik, koddig, dialekties, onnatuurlik of [[Geaffekteerde taalgebruik|aanstellerig]] praat nie. Die aanhoorder moet ook nie kan aflei of die spreker van Nederlandse, Duitse, Engelse e.a. afkoms is nie.

Iemand wat egter skoolvosserig optree, sal wil hê dat die spelling as maatstaf moet dien, wat indruis teen die spreektaal waarmee die moedertaalsprekers grootword. Die voorrang van die gesproke vorm moet egter ook nie voor die geskrewe vorme oordryf word nie. Die geskrewe vorme in die meeste kultuurtale word deur die onderwys en die leesgewoontes van die massa beïnvloed, asook die bestendigheid van die geskrewe "woord" wat die meeste in ontvangs deur die hoorder/leser geneem word. Dit wil sê, woorde soos ''fenomenologie'', ''oseanografie'', ''euritmiek'', ''aktuariële'', ens. se invloed op papier sal tot 'n groter mate tot letteruitspraak bydra, omrede die woorde nie sonder meer in kletspraatjies gewissel word nie.

! Letteruitspraak !! Korrekte fonetiese uitspraak !! Afrikaanse uitspraak

|-