Adrenalien (roman): Verskil tussen weergawes

Content deleted Content added
No edit summary
No edit summary
Lyn 1:
{{Boek
| titel = Adrenalien
| subtitel = 'n Móét vir Stephen King-aanhangers
| oorspr titel =
| vertaler =
| beeld =
| outeur = Leon van Nierop
| omslagontwerp = Douw van Heerden
| land = Suid-Afrika
| taal = Afrikaans
| reeks =
| onderwerp =
| genre = Rillerroman
| uitgewer = Perskor
| uitgewingsdatum = 1995
| medium =
| bladsye = 479
| grootte_gewig =
| oplage =
| isbn = 0-628-03560-8
| isbntoeligting =
| issn =
| voorafgegaan =
| vervolg =
}}
 
'''Adrenalien''' is 'n rillerroman geskryf deur [[Leon van Nierop]]. Die tydruimte speel saam met die jaar van publikasie af, in 1995. Dit handel oor die rillerskrywer, Gustaf Prinsloo, wat op 'n passiewe wyse gehipnotiseer geword het en die geestewêreld, die werklikheid en die monsters van sy onderbewussyn tegelykertyd ervaar.
 
== Intrige ==
=== Deel 1 ===
Angs en adrenalien was lank die voeding vir Gustaf Prinsloo se verbeelding en onderbewuste om die een treffer na die ander te skryf. Sy ongelukkige huwelik met die afsydige Elisma (wat net om die geld getrou het, slegs aan hul dogter, Emily, aandag gee en jare lank met 'n prokureur Kriestof Smit agter sy rug 'n verhouding het) veroorsaak dat sy muse opdroog. Dit wil voorkom of Gustaf aan onttrekkingsimptome ly en hallusineer.
 
Die verhaal begin waar Gustaf binne 'n ou rolprentteater wakker word, nadat die fliekgangers lankal weg is en die deure gesluit is. Omrede die bioskoop binnekort gesloop sal word, het Gustaf besluit om die laaste fliek te gaan kyk. Die rolprentteater word 'n spookhuis – die Grand Teater uit die jaar 1960. Hy slaag daarin om te vlug.
 
Elisma stel kortaf voor dat Gustaf met vakansie moet gaan. Hy maak 'n afspraak met 'n sielkundige, dr. Marissa Jonker, wat hy eers oor twee weke kan spreek. In hierdie tydperk ly hy aan slapeloosheid. Tydens 'n ongewone seksuele ervaring met sy vrou, merk hy dat portrette beweeg.
 
Elisma se suster, Astrid Verwey, word by die lughawe verwelkom. Dit kom aan die lig dat Astrid en Gustaf vroeër 'n kortstondige vryery in die tuin gehad het. Astrid is ook heel simpatiek teenoor Gustaf se skrywersdroogte en ongelukkige huwelik.
Daardie aand, uit Emily se kamer, weerklink dieselfde ''Maanligsonate'' wat in die teater gespeel het en die horlosie het om nege-uur gaan staan. [[Skoppensboer (dood)|Die Dood]] staan voor Emily se bed en skryf haar naam op.
Die volgende dag in die winkelsentrum sterf Emily om nege-uur deur haar serp wat in die [[roltrap]] verstrengel geraak en haar verwurg het. Dit is die einde van Elisma en Gustaf se huwelik.
 
Astrid vergesel Gustaf na 'n plaas, Boshalte, in die middel van die Bosveld wat die eienaars wil verkoop. Op die reis word hul deur 'n uiters aggressiewe bobbejaanmannetjie aangeval.
 
By die plaashuis langs 'n ou treinstasie, ''Varage'', word ook paranormale verskynsels opgemerk.
Astrid blyk nie van Ricky Theron, 'n ou universiteitsvriend se vriend, te hou nie, omdat hy Astrid aan haar eks-man, Christian, laat dink. Christian het haar met sy sekretaresse verneuk. Gustaf glo dat 'n verhouding met Astrid wel moontlik is.
Hy hoor een oggend 'n trein aankom, al loop treine jare nie meer nie. 'n Splinternuwe koffer word in die stasiehuis opgemerk, wat rondskuif sodra hy nie kyk nie. Binne die plaashuis verander die portret van die Greyvenstein-gesin, die oorspronklike huiseienaars, die heeltyd.
Vir inspirasie herskryf hy in sy oefenboek Dorcas Duvenhage se roman, ''Die donker kamer'', wat hy in sy kamer ontdek.
Soos Gustaf sy werklike roman probeer skryf, werk sy rekenaar slegs saam as hy outomatiese tikwerk doen sonder om bewus te wees wat hy skryf. Sy rekenaar kry dan ook 'n lewe van sy eie.
Lyn 60:
 
=== Deel 2 ===
Terug in Johannesburg het Gustaf uit sy dubbelverdiepinghuis in Hyde Park getrek na 'n vervalle woonstelblok in Yeoville. By die spreekkamer van die sielkundige onthou Gustaf dat die hallusinasies begin het kort nadat 'n hipnotiseur iemand op die verhoog in die bioskoop (vóór die rolprent) aan die slaap laat raak het – dit het 'n indirekte invloed op hom gehad. In Hillbrow kom hy te wete die hipnotiseur het dieselfde aand van die bioskoopvertoning in die bad selfmoord gepleeg.
 
Later, binne 'n ander rolprentteater, merk Gustaf op hoe 'n meisietjie binne 'n gat in die vloer val. Dit was weereens 'n hallusinasie. Dieselfde aand word berig van die presiese meisietjie wat in 'n skag afgeval het.
Hy kontak dr. Jonker en by 'n restaurant in Rosebank bespreek hulle die gebeurtenis. Sy vra dat hy hipnoterapie ondergaan. Tuis in Yeoville merk Gustaf in die koerant 'n foto op van Astrid wat onlangs die ''Phoenix''-uitgewery oorgeneem het en binnekort met haar eerstelingroman, ''Skaakspel'', sal debuteer.
Hy kry Astrid die volgende dag by die uitgewer waar hy sy roman voorgelê het. Hy wens haar sterkte toe met die debuutroman. Sy kyk met spot terug na hom.
 
'n Week later ondergaan hy hipnoterapie. Hy sien 'n klein bobbejaantjie, 'n geraamte wat langs sy wiegie gesit het en dit het gevoel of hy lewendig begrawe word. Gustaf is omtrent 'n maand oud.
Gustaf eet die volgende oggend ontbyt by die ouerhuis. Ook sy pa het die vorige aand wakker geword van iets voor sy bed, 'n kind. Gustaf vra sy ma of iets vreemds met hom gebeur het toe hy omtrent 'n maand oud was. Sy sê nee.
In die midde van die volgende hipnoterapie-sessie vra die boggelrugseuntjie hom om saam te kom, maar Gustaf dink waarmee Astrid en Elisma gaan wegkom as hy nou saamgaan. Hy voel weer onder hipnose lewendig begrawe.
Dieselfde middag kry hy 'n oproep van sy ma. Sy pa is aan 'n hartaanval dood. By die hospitaal, ná teenkanting van die ma en dokter, sien Gustaf sy pa se liggaam. Sy gesig is in 'n afgryslike gil vertrek van pyn of skrik.
Marissa woon saam met Gustaf die begrafnis by. Elisma ook.
Die middag in sy pa se ou werkkamer maak Gustaf en Marissa 'n afspraak vir die volgende dag. Weereens ontken sy ma enige vreemdheid rakende sy pa.
 
Toe Gustaf later die middag in sy ouerhuis gaan slaap, parkeer die Dood se roomyskar voor die kamervenster. Die deuntjie is die ''Maanligsonate''. Emily kom met die straat afgewandel en koop sjokoladeroomys wat begin bloed drup. Emily beur die deure aan die roomyskar oop en loer in. Sy word deur 'n bobbejaantjie aan 'n ketting verskeur. Die Dood klim dan by die kamervenster in. Die boggelrugseuntjie hou die deur vir Gustaf oop om te vlug en druk die kamerdeur agter hom toe.
Met die terugry na sy woonstel speel Beethoven se ''Maanligsonate'' op elke radiostasie. In die nou straatjie sien hy sy pa in die pad voortsukkel. Met dieselfde afgryslike vertrekte gil. Gustaf maak 'n ongeluk.
 
Lyn 79:
 
Hy word gevul met angs in die hospitaal wakker. Elisma staan langs hom. Sy deel hom mee dat sy en Kriestof slegs in 'n vriendskap is, niks meer nie. Hy weier enige verdere hipnose toe Marissa opdaag.
'n Week later is hy biblioteek toe om navorsing te doen oor al die groot treinongelukke van Suid-Afrika. Die een by Boshalte word as die grusaamste ongeluk nog beskryf. Al 476 insittendes is dood, 'n gedeelte van die Greyvensteins se skuur het in die slag gebly, maar die oorsaak van die ongeluk bly onbekend. Ná die ongeluk het die spoor in onbruik geraak. Hy sien die foto van die werklike Greyvensteins.
Tuis wag 'n koevert op hom. Sy manuskrip, ''Gevaar'', is vir publikasie oorweeg.
 
Lyn 95:
 
== Ontvangs ==
Die boek is positief ontvang, hoewel gekategoriseer as lughawelektuur.<ref>Ontspanningsliteratuur bedoel om die tyd om te kry, soos by 'n bushalte of lughawe</ref>. Van Nierop skryf in 'n gemaklike taal en die kultuurbekende wat die gewone leser kan verstaan. Hy vul ook 'n mark: ''iets tussen hygromans soos Mills & Boon en hoë letterkunde van pryswenners''. Die skryfstuk met Gotiese elemente word as kleurryk en prikkelend beoordeel en die spanningsmomente verslawend.<ref name="toewasem">[http://152.111.1.88/argief/berigte/beeld/1996/01/22/8/7.html '' 'Adrenalien' laat nekhare rys, ruite toewasem'']</ref>
 
Hierdie roman is deur die uitgewers vergelyk met die werke van Stephen King, soos die onderskrif van die omslag lui: '' 'n Móét vir Stephen King-aanhangers''. Die resensente het hierdie keer die uitgewers, wat die Afrikaanse taal en kultuur volgens die Amerikaanse standaard probeer opweeg, voor stok gekry. Meer klem moet eerder geplaas word op die plaaslike, soos die roman immers self toon.<ref name="toewasem" /> 'n Uitgewer mag ook nie self die waarde van 'n boek vir bemarkingsdoeleindes beoordeel as “'n soort snelskrif vir die leser wat dadelik die genre sal herken” nie. Van Nierop moet as 'n skrywer in eie reg beskou word.<ref>[http://152.111.1.88/argief/berigte/beeld/1995/12/5/4/15.html ''Genotgrot, roggelgenot en laaaangggenot. Beeld'']</ref>
 
Hierdie roman is deur die uitgewers vergelyk met die werke van Stephen King, soos die onderskrif van die omslag lui: '''n Móét vir Stephen King-aanhangers''. Die resensente het hierdie keer die uitgewers, wat die Afrikaanse taal en kultuur volgens die Amerikaanse standaard probeer opweeg, voor stok gekry. Meer klem moet eerder geplaas word op die plaaslike, soos die roman immers self toon.<ref name="toewasem" /> 'n Uitgewer mag ook nie self die waarde van 'n boek vir bemarkingsdoeleindes beoordeel as “'n soort snelskrif vir die leser wat dadelik die genre sal herken” nie. Van Nierop moet as 'n skrywer in eie reg beskou word.<ref>[http://152.111.1.88/argief/berigte/beeld/1995/12/5/4/15.html ''Genotgrot, roggelgenot en laaaangggenot. Beeld'']</ref>
== Verwysings ==
{{verwysingsVerwysings}}
 
[[Kategorie:Afrikaanse boeke]]