Uraan: Verskil tussen weergawes
Content deleted Content added
k →Eksterne skakels: Link FA is now handled by Wikidata, removed: {{Link FA|ca}} (4) using AWB (10861) |
Alias (besprekings | bydraes) k deelteken |
||
Lyn 112:
| author = E.-M. Péligot|journal = [[Annales de chimie et de physique]]
| volume = 5|issue = 5|year = 1842
| pages = 5–47|url = http://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k34746s/f4.table}}</ref> In 1850 is die eerste
[[Henri Becquerel|Antoine Henri Becquerel]] het in 1896 [[radioaktiewe verval|radioaktiwiteit]] ontdek deur uraan te gebruik.<ref name="ColumbiaEncy" /> Becquerel het die ontdekking in [[Parys]] gemaak deur ‘n monster uraansout, K<sub>2</sub>UO<sub>2</sub>(SO<sub>4</sub>)<sub>2</sub>, bo-op ‘n [[fotografiese plaat]] te los wat nog nie blootgestel was nie. Hy het opgemerk die plaat wat in ‘n laai gelê het, het ‘mistig’ geraak.<ref name="BuildingBlocks478">{{Harvnb|Emsley|2001|p=478}}.</ref> Hy het beslis dat ‘n vorm onsigbare lig of strale wat deur die uraan uitgestraal is, het die plaat blootgestel.
Lyn 143:
=== Reaktore ===
[[Lêer:First four nuclear lit bulbs.jpeg|duimnael|Vier gloeilampe wat skyn met elektrisiteit opgewek vanaf die eerste kunsmatige elektrisiteitsproduserende kernreaktor, [[Eksperimentele Kweekreaktor I]] (1951)]]
Die [[X-10 Grafietreaktor]] by [[Oak Ridge Nasionale Laboratorium]] (ORNL) in Oak Ridge, Tennessee, voorheen bekend as die Clinton Stapel en X-10 Stapel, was die wêreld se tweede kunsmatige kenreaktor (ná Enrico Fermi se Chicago Stapel), maar die eerste reaktor wat ontwerp was vir voortdurende bedryf. Die [[Eksperimentele Kweekreaktor I]] by die [[Idaho Nasionale Laboratorium]] (INL) naby Arco, [[Idaho]] het die eerste kernreaktor geword om elektrisiteit te produseer, op 20 Desember 1951. Aanvanklik het hierdie reaktor vier 150-[[watt]] gloeilampe laat skyn, maar verbeteringe het uiteindelik die reaktor in staat gestel om krag aan die hele fasiliteit te verskaf (later was die hele dorp Arco se [[elektrisiteit]] voorsien deur kernkrag, ‘n eerste in die wêreld).<ref>{{cite web|url=http://web.em.doe.gov/tie/history.html|title=History and Success of Argonne National Laboratory: Part 1|publisher=U.S. Department of Energy, Argonne National Laboratory|year=1998|accessdate=2007-01-28}}</ref> Die wêreld se eerste [[kernkragsentrale]] op
=== Kontaminasie en die Koue Oorlog nalatenskap ===
Lyn 199:
Uraanerts word gemyn met verskeie metodes: [[oopgroefmyn|oopgroef]], [[ondergrondse myn (sagte rots)|ondergronds]], [[in situ loging]], en deur [[boorgatmyn]]e.<ref name="BuildingBlocks479" /> Lae graad uraanerts wat ontgin is in 2006 bevat tipies 0,01 tot 0,25% uraanoksides. Omvangryke ekstaksiemetodes moet toegepas word om metaal van die erts te skei.<ref name="EncyChem774">{{Harvnb|Seaborg|1968|p=774}}.</ref> Hoë graad erts wat gevind word in die [[Athabasca Kom]], [[Saskatchewan]], Kanada kan tot 23% uraanoksiedes op 'n gemiddelde basis bevat.<ref>{{cite web|url=http://www.investcom.com/moneyshow/uranium_athabasca.htm|title=Athabasca Basin, Saskatchewan|accessdate=2009-09-04}}</ref> Uraanerts word verbrysel en verwerk tot ‘n fyn poeier en dan geloog met óf ‘n [[suur]] óf ‘n [[alkali]]. Die uitgeloogde produk word dan onderwerp aan verskeie stappe van [[presipitering]], [[oplosmiddel]] [[ekstraksie]], en [[ioonuitruiling]]. Die mengsel wat verkry word, genaamd [[geelkoek]], bevat ten minste 75% uraanoksides. Geelkoek word dan [[kalsinasie|gekalsineer]] om onsuiwerhede van te malingsproses te verwyder voor verdere verwerking.<ref>{{cite book|url=http://books.google.co.jp/books?id=F7p7W1rykpwC&pg=PA75|pages=74–75|title=Hydrometallurgy in extraction processes, Volume 1|author=C. K. Gupta, T. K. Mukherjee|publisher=CRC Press|year=1990|isbn=0-8493-6804-9}}</ref>
=== Bronne en reserwes ===
| |||