Pluto: Verskil tussen weergawes

Dit alleen is nie genoeg om ’n botsing te voorkom nie, want steurings wat deur die planete (veral Neptunus) veroorsaak word, kan Pluto se wentelbaan (soos sy wentelpresessie) oor miljoene jare verander. Daar is egter ook ander faktore by betrokke. Die belangrikste hiervan is dat Pluto in ’n [[wentelresonansiebaanresonansie]] van 2:3 met Neptunus is: vir elke twee omwentelings van Pluto om die Son, voltooi Neptunus drie. Die twee voorwerpe keer dan terug na hul aanvanklike posisies en die siklus begin van voor af – elke siklus duur sowat 500&nbsp;jaar. Hierdie patroon is sodanig dat die eerste keer wat Pluto, in ’n siklus van 500&nbsp;jaar, naby perihelium is, Neptunus meer as 50° "agter" Pluto is. Teen Pluto se tweede perihelium het Neptunus nog een en ’n half omwentelings voltooi, en sal dit dus dieselfde afstand "voor" Pluto wees. Die naaste wat die twee voorwerpe aan mekaar kom, is 17&nbsp;AE, wat verder is as Pluto se minimum afstand van Uranus af (11&nbsp;AE).<ref name="malhotra-9planets" />

Die ontdekking van Pluto se maan [[Charon (maan)|Charon]] in 1978 het wetenskaplikes in staat gestel om die massa van die Pluto-Charon-stelsel te meet deur die toepassing van [[Kepler se wette oor planetêre beweging|Newton se formulering van Kepler se derde wet]]. Dansky waarnemings van Pluto se verduistering deur Charon kon hulle Pluto se deursnee akkurater vasstel, terwyl die uitvinding van [[aanpassingsoptikaaanpassingsoptiek]] hulle toegelaat het om sy vorm beter vas te stel.<ref name="Close_2000">{{cite journal

Talle KGV's is, nes Pluto, in ’n wentelresonansie[[baanresonansie]] van 2:3 met Neptunus. KGV's met so ’n resonansie word "plutino's" genoem, na Pluto.<ref name="Jewitt2004">{{cite web