William Wallace: Verskil tussen weergawes

'''William Wallace''' was 'n [[Skotland|Skotse]] [[ridder]] wat in die [[Middeleeue]] teen die [[Lys van monarge van Engeland|koning van Engeland]], [[Eduard I van Engeland|Eduard I]], geveg het. Hy is in ongeveer 1272 gebore en is op 23 Augustus 1305 deur die Engelse tereggestel. Skotland is deur Eduard opgeëis, maar Wallace het geweier om trou aan homEngeland te sweer.

Op 11 September 1297 gewen Wallace die slag van Stirling Bridge teen 'n veel groter Engelse mag. Die ses maande daarna lei hy 'n klopjag in die noorde van Engeland. Hy wou die stryd na Engelse grond neem, om aan Eduard te wys dat Skotland dieselfde skade as wat Eduard aangerig het suid van die grens kan aanrig.

Wallace ontduik gevangenskap tot 5 Augustus 1305, waarna John de Menteith, 'n Skotse ridder wat lojaal aan Eduard was, hom op Robroyston naby [[Glasgow]] aan Engelse soldate uitlewer. Wallace is na ''Westminster Hall'' in Londen geneem, waar hy vir hoogverraad aangekla is. Hy antwoord die aanklag met die woorde: "Ek konkan nie verraad teenoor Eduard pleeg nie, omdat ek nie een van sy onderdane is nie". Wallace is egter skuldig bevind.

Na die verhoor is Wallace op 23 Augustus 1305 uit die saal geneem, kaal uitgetrek, en agter 'n perd deur die stad gesleep. Hy is daarna gehang en gevierdeel (in 4 dele gekap of uitmekaargetrek), die wreedste teregstelling volgens die Engelse wet. Dit beteken dat hy gehang is om te wurg, maar afgehaal word terwyl hy nog lewe. Sy liggaam is oopgesny en sy ingewande is voor hom verbrand. Daarna is hy onthoof en sy liggaam in kwartevier dele gekap. Sy hoof is in teer gedoop en bo London Bridge geplaas. Dit is later saam met die koppe van broers John en Simon Fraser, wat kollegas van Wallace was, vertoon. Wallace se ledemate is afsonderlik in [[Newcastle upon Tyne]], Berwick-upon-Tweed, Stirling en [[Aberdeen, Skotland|Aberdeen]] ten toon geskeurgestel.