Annie Visser: Verskil tussen weergawes
Content deleted Content added
Morne (besprekings | bydraes) |
Morne (besprekings | bydraes) No edit summary |
||
Lyn 6:
== Herkoms en opleiding ==
Visser het haar eerste opvoeding aan die Wesleyaanse Hoër Meisieskool in [[Grahamstad]] ontvang (haar moeder was 'n boorling van die distrik [[Albanie]] waarin Grahamstad geleë is) en daarna aan die Vredenburg-Seminarie (die latere Good Hope Seminary) in [[Kaapstad]], waar sy musieklesse ontvang het by Thomas Barrow-Dowling, orrelis van die St. George-katedraal. Hy was hoogs beïndruk deur
== Loopbaan ==
Sy maak haar debuut op [[28 April]] [[1904]] in Londen toe sy arias sing uit operas van [[Guiseppe Verdi|Verdi]] en Massenet en die African Romances van Coleridge Taylor, wat haar self vir die uitvoering van sy werk begelei het. Volgens die konsertgebruik van die tyd het 'n tjellis, W.H. Squire, haar vokale nommers met sy spel afgewissel. Sowel ''The African World'' as die ''Tropical Times'' het taamlik
Met haar terugkeer na Suid-Afrika, blykbaar nie lank daarna nie, het sy met die getalsterke toergeselskap van die Amerikaanse violiste Maude Powell op reis gegaan. Dit was die aanhef tot etlike konsertreise, waartydens sy in 'n paar Suid-Afrikaanse stede asook [[Maputo|Lourenço Marques]] gesing het. Toe [[Bosman di ravelli]] in 1909 sy honderdste klavieruitvoering in die Opera House in [[Pretoria]] gee, het sy hom met sangsolo's bygestaan en groot geesdrif gewerk met haar toegif, "Waar Tafelbaai begint" (pleks van die later gebruiklike "Tafelberg").
Haar opname van die ''Zuid-Afrikaans Volkslied'' is op dieselfde dag as [[Uniewording]] gemaak, [[31 Mei]] [[1910]]. Uniewording het wêreldwye aandag geniet; waarskynlik die rede waarom die Gramaphone Company besluit het om dié lied op te neem.▼
▲
Sy het ook die komiese genre in Afrikaans en Engels beoefen en haar dikwels self op die klavier begelei. Tydens en ná die [[Eerste Wêreldoorlog]] het haar optredes minder geword, moontlik omdat haar kuns in daardie dae nie veel inslag by haar eie mense gevind het nie. Tog het sy voortgegaan om as musiekonderwyseres haar brood te verdien. Ná 1921 het sy haar in [[Johannesburg]] met kindersorg besig gehou en in 1924 het sy 'n aanstelling as huismoeder van 'n koshuis vir jong dogters op Fauresmith, naby haar geboorteplaas, aanvaar. Op dié Suid-Vrystaatse dorp is sy drie jaar later ná 'n smartlike lyding aan kanker dood.
== Politieke bewustheid ==
[[Beeld:GP Visser grafsteen.jpg|duimnael|regs|270px|Die voetstuk van haar ouers se grafsteen in die familiekerkhof op die plaas Lokshoek, distrik [[Jagersfontein]].]]
Visser was ’n uitgesproke ondersteuner van genl. [[Barry Hertzog]] en sy [[Nasionale Party]]. Ná die NP se stigting het sy dan ook ál meer liedere in Afrikaans en Hollands in haar programme ingesluit. In ’n onderhou met die ''[[The Mercury|Natal Mercury]]'' het sy gesê haar doel was “making the Dutchman proud of his language by singing about it and in it ... the Dutch people need stirring up in this way”. Haar lewe en loopbaan en haar Afrikanerpatriotisme het in die 1960’s nuwe belangstelling gewek toe artikels oor haar in ''[[Die Burger]]'' (7 September 1961) en ''[[Huisgenoot|Die Huisgenoot]]'' (15 Maart 1963) verskyn het.
Ná ’n openbare versoek vir inligting oor haar lewe, het staatspres. [[C.R. Swart]] met ’n brief gereageer waarin hy feite bekendgemaak het oor haar noue verbintenis met die Afrikaanse politieke elite van die vroeë 20ste eeu. Sy was glo goed bevriend met die Hertzogs en het dikwels by hulle in hul ampswoning gekuier. Sy het op die Nasionale Party se stigtingskongres in Bloemfontein in 1915 gesing en is ook die eer betoon om die kleure van die nuwe party te kies, oranje en wit.
Line 27 ⟶ 31:
[[Beeld:Annie Visser Huisgenoot 2.jpg|duimnael|regs|220px|Dié foto van Annie Visser het in 1963 by artikel in ''[[Huisgenoot|Die Huisgenoot]]'' oor haar lewe en loopbaan verskyn.]]
Op [[15 Maart]] [[1963]] het die volgende artikel, "Annie Visser, baanbreker van die Afrikaanse lied", deur Frits Stegmann oor die lewe van Annie Visser in ''[[Huisgenoot|Die Huisgenoot]]'' verskyn:
"In 1913 het die skrywer Boet Nelie sy Afrikaanse Verjaardag-Boekie met die volgende woorde aan Sus Annie, Die Afrikaanse Sangeres, geskenk:
Line 55 ⟶ 59:
"In 1905 het Annie Visser haar geboorteland deurreis as een van die musici wat saam met die beroemde Amerikaanse violiste, Maud Powell, opgetree het. Die ander kunstenaars van hierdie verskeidenheidskonserte van hoë gehalte, wat destyds die mode was, was May Mukle (’n tjelliste wat nog steeds aktief is), Anderson Nicol (tenoor), Walter Creighton (bariton), Benno Scherck (begeleier), en, glo dit as u wil, 'n trompetspeelster, Helena Brain! ('n Mens wonder onwillekeurig of sy familie van die beroemde horingspelers Aubrey en Dennis Brain was.)
"Daarna het Annie Visser haar eie konserte (wat ook items deur aanvullende kunstenaars ingesluit het) dwarsdeur Suid-Afrika gelewer. In Kaapstad is sy, byvoorbeeld, bygestaan deur mej. (later dr.) Anna Marsh (klavier), T.M. Philllps (bariton), Ellie Marx (viool) en dr. en mev. Barrow-Dowling. In die pragtige ou Grand-teater in Bloemfontein (wat helaas, nie meer bestaan nie) het sy voor die Goewerneur-generaal opgetree, en in
"'n Heel besondere geleentheid waarby Annie Visser opgetree het, was Bosman di Ravelli se honderdste uitvoering in Suid-Afrika en wel in die Opera-gebou in Pretoria – meer as vyftig jaar gelede. Destyds was daar nog nie sprake van solo-uitvoerings nie, en verskeie kunstenaars het meegewerk om 'n konsert moontlik te maak. By hierdie bepaalde verskeidenheidskonsert was daar 'n heel buitengewone medewerker! Sy buitensporighede herinner 'n mens aan
"Ek haal aan uit 'n resensie oor
"''Waar Tafelbaai (sic!) begint, tot ver in die Transvaal / Woon één verenigd volk, met ’n algemene taal – 'n Volk voorheen miskénd, 'n taal voorheen gesmoord / Maar nou beroentd, ge-eerd, in Oost, West, Suid en Noord.'
| |||