Albert Camus: Verskil tussen weergawes

Content deleted Content added
k 1950s > 1950's
Alias (besprekings | bydraes)
k ortografie: 'n
Lyn 37:
In 1923 begin Camus met die [[hoërskool]] en word later tot die [[Universiteit van Algiers]] toegelaat. Op universiteit was Camus besonder geïnspireer deur een van sy onderwysers, Jean Grenier, wat hom gehelp het om sy literêre en filosofiese idees te ontwikkel. In 1930 doen hy [[tuberkulose]] op wat hom dwing om sy studies op 'n deeltydse basis voort te sit. Gedurende die tyd werk hy as private onderwyser, motoronderdele klerk asook by die meteorologiese instituut. Hy voltooi sy BA-graad in 1935. In Mei 1936, word sy tesis oor ''Plotinus, Néo-Platonisme et Pensée Chrétienne'' aanvaar ter verwerwing van sy ''diplôme d'études supérieures'' (gelykstaande aan 'n meestersgraad).
 
Camus sluit aan by die Franse Kommunisteparty in 1934, blykbaar uit kommer oor die politieke situasie in [[Spanje]] (wat uiteindelik gelei het tot die [[Spaanse Burgeroorlog]]) eerder as steun vir die Marxistiese-Leninistiese ideologie. In 1936 is die onafhanklik gesinde Algerynse Kommunistiese Party gestig. Camus het ook betrokke geraak by die ''Le Parti du Peuple Algérien'', wat deur die kommuniste verwerp is en is hy as ‘n'n Troskieïs beskou.
 
In 1934 het hy met Simone Hie getrou maar die huwelik is beëindig as gevolg van onder andere Simone se verslawing aan morfien. In 1935 het hy die ''[[Théâtre du Travail]]'' - "Werkersteater" gevestig wat tot 1939 gefunksioneer het. Tussen 1937 en 1939 het hy vir die sosialistiese [[koerant]] ''[[Alger-Republicain]]'' geskryf insluitende 'n artikel oor Arabiere wat in arm toestande in [[Kabyles]] gewoon het wat hom sy werk gekos het. Van 1939 tot 1940 het hy vir 'n soortgelyke koerant die ''[[Soir-Republicain]]'' geskryf. Hy was nie as lid van die Franse Weermag aanvaar nie as gevolg van sy siekte.
Lyn 56:
In die 1950's het Camus sy aktiwiteite gerig op die bevordering van menseregte. In 1952 bedank hy van sy werk vir UNESCO toe die VN Spanje as 'n lid aanvaar het met General Franco as leier. In 1953 was hy een van die min linksgesindes wat die [[Sowjet Unie]] se metodes om die werkersonrus in [[Oos-Berlyn]] te onderdruk, veroordeel. In 1956 het hy protes aangeteken teen soortgelyke metodes wat in Hongarye gebruik is.
 
Die [[Algerynse Bevrydingsoorlog]] wat in 1954 begin het, het vir hom 'n morele dilemma geskep. Hy het homself geidentifiseer met die pied-noirs, en het die Franse regering verdedig op die gronde dat die opstand in Algerië deel was van 'n "nuwe Arabiese imperialisme" gelei deur Egipte en 'n "anti-Westerse offensief" georkestreer deur Rusland met die doel om "Europa te omsingel" en die "VSA te isoleer" (''Actuelles III: Chroniques Algeriennes, 1939-1958''). Alhoewel hy groter Algerynse [[outonomiteit]] of selfs 'n [[federasie]] voorgestaan het, maar nie onafhanklikheid nie, glo Camus dat die pied-noirs en Arabiere vreedsaam kan naasbestaan. Gedurende die oorlog was hy ten gunste van ‘n'n siviele skietstilstand sodat burgelikes se lewens gespaar kan word. Hierdie voorstel is deur beide kante verwerp.
 
[[Lêer:20041113-002 Lourmarin Tombstone Albert Camus.jpg|thumb|Albert Camus se grafsteen.]]
Lyn 64:
 
== Evaluasie van die bydrae van Camus ==
John Cruickshank, [[emeritus]] Professor van Frans aan die Universiteit van Sussex, [[Brighton]], [[Engeland]] het die volgende evaluasie van die filosofiese bydrae van Albert Camus gelewer: ''As skrywer, moralis en politieke teoretikus het Albert Camus na die [[Tweede Wêreldoorlog]] ‘n'n woordvoerder vir sy eie generasie geword en ‘n'n mentor vir die daaropvolgende generasie, nie net vir Frankryk nie maar ook in Europa en uiteindelik die wêreld. Sy skryfwerk wat meestal oor die isolasie van die mens in ‘n'n vreemde heelal, die vervreemding van die individu van homself, die probleem van boosheid en die finaliteit van die dood, het die vervreemding en terleurstelling van die na-oorlogse intelletueel akkuraat gereflekteer. Alhoewel hy die [[nihilisme]] van sy kontemporêre denkers verstaan het, het Camus geargumenteer dat waardes soos die waarheid, gematigheid en geregtigheid verdedig moet word. In sy latere werke het hy die raamwerk geskets van ‘n'n liberale humanisme wat die dogmatiese aspekte van beide die [[Christendom]] en Marxisme verwerp.''
 
== Bekende werke ==
Lyn 97:
 
=== Rolprente ===
* Luchino Visconti het ‘n'n rolprent van Die Vreemdeling gemaak in 1967, met Marcello Mastroianni in die hoofrol.
* Luis Puenzo en Felix Monti was verantwoordelik vir ‘n'n moderne weergawe van Die Plaag in 1991. William Hurt het in die film opgetree.
 
=== Bibliografie ===