Hans van Rensburg: Verskil tussen weergawes
Content deleted Content added
Morne (besprekings | bydraes) |
Morne (besprekings | bydraes) |
||
Lyn 19:
[[Beeld:Transvaal beheerraad Ossewabrandwag.jpg|duimnael|regs|320px|Dr. Hans van Rensburg (staande, derde van links) en lede van die Ossewabrandwag se Transvaalse beheerraad. Voor: N.J.R. Roets, J.P.S. Rossouw, M.S.F. Grobler, P. Bothma, G.J. Puren. Staande: Onbekend, Louis Botha, Hans van Rensburg, onbekend, M.C. Eloff, adv. J.D. Jerling, Hendrik Neethling, onbekend, onbekend, ds. S.J. Stander, kap. Henri Slegtkamp (van Spioenkop), G. Opperman.]]
Genl. [[Jan Smuts|J.C. Smuts]] se bewindsaanvaarding in 1939 het Van Rensburg se posisie uitermate bemoeilik. Sy sienswyse oor die belange van die Afrikanerdom (en veral die [[Reddingsdaadbond]]) het dit eindelik vir hom feitlik onmoontlik gemaak om as administrateur so op te tree dat hy die nuwe regering nie in die verleentheid stel nie. Toe daar boonop by hom aangedring is om die leierskap van die [[
So het Van Rensburg op [[15 Januarie]] [[1941]] kommandant-generaal geword van 'n beweging wat in die vroeë veertigerjare derduisende Afrikaners gelok het. Die OB het onder meer sy oorsprong gehad in die simboliese ossewatrek van 1938 wat Afrikanerpatriotisme tot 'n spits gedryf het, en ook in die vyandelikhede tussen [[Duitsland]] en [[Brittanje]] waarin baie Afrikaners die geleentheid gesien het om totale onafhanklikheid te verkry. In wese was die OB vir sy lede 'n volksbeweging op 'n semi-militêre grondslag georganiseer, met die ideaal om Suid-Afrika in 'n republiek te omskep. Hoewel aanvanklik 'n suiwer Afrikaner-kultuurorganisasie, het die OB veral ná die Duitse militêre suksesse in Junie 1940 mettertyd sy beleid in ooreenstemming gebring met dié van 'n gesagstaat. Daar is naamlik voorsiening gemaak vir 'n verenigde volkspolitiek met burgerskap slegs aan “volksgenote”, Christelike nasionalisme in plaas van liberalisme, geen kapitalisme of kommunisme, geleidelike rasseskeiding, landsrykdom vir volksdiens, die bekamping van werkloosheid en verteenwoordiging vir die beroepe in die landsbestuur.
| |||