Le Roux Smith le Roux: Verskil tussen weergawes
Content deleted Content added
Morne (besprekings | bydraes) |
Morne (besprekings | bydraes) |
||
Lyn 26:
Le Roux is vroeg in 1949 na [[Nederland]] genooi om muurskilderye vir nuwe Nederlandse passasiersbote te maak en voltooi die werk aan die ''Jagersfontein''. In 1950 word hy as onderdirekteur van die Tate Gallery aangestel<ref> {{en}} [http://www.apollo-magazine.com/tate-affair-now/ ''The Tate Affair: then and now'']. URL besoek op 6 September 2015.</ref>, 'n betrekking wat hy vyf jaar lank beklee het. So word hy die eerste kunskenner uit 'n [[Statebond]]sland wat so 'n betrekking in Brittanje te beklee. Intussen doen hy ook uitsaaiwerk oor Suid-Afrikaanse aangeleenthede vir die BBC. Sy dienstermyn by die Tate Gallery is egter van 1952 uiters onaangenaam vanweë sy botsing met sir John Rothenstein, die direkteur van die inrigting, en dit gee aanleiding tot sy bedanking in 1954. Wat by die Tate gebeur het, staan bekend as die Groot Tate-affair.
Rothenstein is in 1938 aangestel as direkteur van die Tate en het gesukkel om kuratore te kry wat bereid was om vir net £300 per jaar te werk. terwyl hy in 1950 op reis was in Suid-Afrika het hy Le Roux ontmoet, wat hom oortuig het dat hy in Suid-Afrika sou ly weens sy opvattings jeens rasseaangeleenthede wat in stryd was met regeringsbeleid. Rothenstein het geswig voor die jong Suid-Afrikaner se sjarme en hom die pos van adjunkkurator by die Tate aangebied. Volgens oorlewering het Le Roux onmiddellik begin konkel om van Rothenstein ontslae te raak<ref> {{en}} ''Brave Day Hideous Night'', ''Chicago Tribune'', 7 Mei 1967. URL besoek op 6 September 2015.</ref> sodat hyself direkteur van die kunsmuseum kon word. Hy het sy toegang tot die argief gebruik om inligting op te spoor en uit te lek aan die museum se trustees en die pers wat die direkteur in ’n slegte sou stel, onder meer oor die verkoop van ’n Renoir-skildery sonder dat hy die voorgeskrewe prosedure gevolg het<ref> {{en}} [http://www.telegraph.co.uk/culture/4709676/Punch-up-at-the-Tate.html ''Punch-up at the Tate''], ''The Telegraph'', 19 Julie 1997. URL besoek op 6 September 2015.</ref>. Dit was egter die wyse waarop Rothenstein belangrike Europese kunsbewegings, soos Fauvisme, Kubisme, Futurisme en Surrealisme, afgeskeep het, wat versamelaars soos Douglas Cooper, ’n kunshistorikus en versamelaar van Kubistiese werke, ontstel het. Cooper se goeie vriend Graham Sutherland, die skilder, was ’n trustee van die tate en het gou onder Le Roux se invloed gekom.
Le Roux het ook ’n bondgenoot gekry in die persoon van Max Aitken, lord Beaverbrook, wie se koerante, die ''Evening Standard'' en ''Daily Express'', goedgunstiglik se bekendmakings gepubliseer het. As staatsamptenaar kon Rothenstein nie kommentaar lewer op die persberigte nie. Omdat die aantygings dus onbeantwoord moes bly, het Le Roux se veldtog die steun gewerf van deskundiges soos Denis Mahon, kunskritici soos Denys Sutton van die ''Financial Times'', parlementslede en persmanne, onder andere Kingsley Martin van die ''New Statesman''.
| |||