Abraham van der Merwe: Verskil tussen weergawes

 

==Kritiese oordeel==

Na sy dood skryf ds. H.C. Hopkins in sy lewenskets in die ''Jaarboek van die NG Kerke 1979'': "Met sy forse gestalte, sterk persoonlikheid en welluidende stem, was hy ’n kragfiguur, ’n man van gesag en daarby met ’n helder insig, skerp intellek en buitengewone leierseienskappe geseën." Juis daarom het dit ds. [[Beyers Naudé]] verbaas dat Van der Merwe nie sterker leierskap aan die dag gelê het in die stormagtige tyd wat op die [[Cottesloe-kerkeberaad]] gevolg het nie. In sy outobiografie, ''My land van hoop'', skryf Naudé: "Dr. A.J. van der Merwe was moontlik die heel sterkste figuur in die NG Kerk in daardie jare. Persoonlik is ek oortuig dat hy in die storms ná Cottesloe sterker moes gestaan het – hoekom hy nie teen [[Hendrik Verwoerd|Verwoerd]] standpunt in geneem het nie, weet ek nie." Hoewel Van der Merwe die Cottesloe-besluite na afloop van die beraad gesteun het, het hy voor die druk van die eerste minister, [[Nasionale Party]] en [[Broederbond]] geswig en dit uiteindelik verwerp. Op 4 November 1961 is hy op die Kaapse Sinode met ’n groot meerderheid tot moderator herkies, die laaste keer dat hy in dié amp sou dien. Dr. [[Frits Gaum]] skryf in die ''Christelike Kernensiklopedie'' oor Van der Merwe: "Hy het deur die jare ’n meer kritiese houding teenoor die destydse regeringsbeleid ingeneem as sommige van sy tydgenote. ’n Dissident was hy egter nie."