Modernisering: Verskil tussen weergawes
Content deleted Content added
Addbot (besprekings | bydraes) |
Alias (besprekings | bydraes) k spelling |
||
Lyn 10:
Die aanskouing van modernisering as offensiewe argumenteer dat albei die ontwikkelings en die gewysigde geleenthede wat deur hierdie ontwikkelings beskikbaar gestel is, gevorm en beheer word deur menslike agente. Die aanskouing van modernisering as offensiewe sien dit dus as 'n produk van menslike beplanning en aksie, 'n aktiewe proses wat hom daartoe leen om aangepas en gekritiseer te word.<ref name="khan 162-164" />
Modernisering het in die laat 19de eeu na vore gekom en was veral gewild onder geleerdes in die mid-20ste eeu. Een van die bekendste voorspraakmakers was die Harvard-sosioloog [[Talcott Parsons]].<ref>Gilman, ''Mandarins of the Future'' (2003)</ref> Die teorie het die belangrikheid van gemeenskappe wat oop is vir verandering beklemtoon en het reaktiewe kragte beskou as 'n verhindering tot ontwikkeling. Om tradisies te bewaar slegs omdat dit tradisies was, is ook beskou as afbrekend tot die ontwikkelingsproses.<ref name="khan 162-164"/> Voorstaanders van modernisering het in twee kampe verdeel: optimiste en pessimiste. Die optimiste het geargumenteer dat dit wat 'n moderniseerder sal beskou as 'n vertraging van die teorie (gebeure soos die [[Irannese rewolusie]] of die moeilikhede in [[Libanon]]) slegs tydelike vertragings is, maar dat die moontlikheid van modernisering steeds bestaan. Pessimiste het geargumenteer dat sulke nie-moderne areas nie daartoe
== Verwysings ==
| |||