Kubisme: Verskil tussen weergawes

Content deleted Content added
Alias (besprekings | bydraes)
Alias (besprekings | bydraes)
k "kubisme" deurgaans met kleinletter
Lyn 7:
 
==Geskiedenis==
[[Georges Braque]] en [[Pablo Picasso]] wat toe inwoners van die [[Montmarte]]-kwartier van [[Parys]] [[Frankryk]] was, word algemeen beskou as die innoveerders van die beweging. Hulle het begin werk aan die ontwikkeling van kubisme in [[1908]] nadat hulle in [[1907]] ontmoet het, en het nou saamgewerk tot die uitbreek van die [[Eerste Wêreldoorlog]] in [[1914]]. Franse kuns kritikus [[Louis Vauxcelles]] was die eerste persoon om die uitdrukking "Kubismekubisme" (''bitarre cubiques'') te gebruik. Dit was nadat hy 'n skildery van Braque gesien het en dit beskryf het as "vol klein kubusse", waarna die term algemeen gebruik is. Die twee skeppers van kubisme self het vir 'n hele ruk nie dié term gebruik nie.
 
Die kubismebeweging het uitgebrei deur die samekoms van kunstenaars in [[Montparnasse]], en is aangemoedig deur die kunshandelaar [[Henry Kahnweiler]]. Dit het so gou gewild geraak dat teen 1910 kritici verwys het na die "Kubisme skoolkubismeskool", van al die kunstenaars wat beïnvloed is deur Braque en Picasso. Daar was egter heelwat ander kunstenaars wat hulself as kubiste beskou het, maar wat in rigtings gegaan het wat anders was as die oorspronklikes van Braque en Picasso. Braque en Picasso het self deur verskeie fases gegaan voor 1920. Die Puteaux Groep, 'n vertakking van die kubismebeweging, waarna kunstenare soos Guillaume Apollinaire, Robert Delaunay, Marcel Duchamp, Fernand Léger ook bekendheid verwerf het. Kubisme het kunstenare van die eerste dekades van die 20ste eeu beïnvloed en het aanleiding gegee tot die ontwikkeling van die nuwe tendense in [[kuns]] soos Futurisme, Vortisme en Ekspessionisme.
 
==Analitiese Kubismekubisme==
Picasso en Braque het saam gewerk gedurende die voor-kubisme tydperk (1906-1909) en daarna het hulle begin om hulle konsepte te ontwikkel tot wat later bekend gestaan het as “analitiese kubisme”. Die styl het ontwikkel gedurende die tydperk van herfs 1909 tot winter 1911/1912. En het bestaan uit digte patrone, amper monochrome vlakke van onvoltooide, rigtingsgegewende lyne en gemodelleerde vorms wat heeltyd teen mekaar op gespeel word.
 
Braque sou later die verhouding tussen hom en Picasso beskryf as die van “twee bergklimmers wat met ‘n tou aan mekaar verbind is”. Picasso se skildery “Blah” (les Demoiselles d’Avignon) word deur baie kuns geskiedkundiges nie as Kubisties beskou nie, maar dit word nogtans as ‘n noodsaaklike deel in die ontwikkeling van die beweging beskou. In hierdie werk eksperimenteer Picasso eers om dieselfde voorwerp, of in hierdie geval figuur, van verskillende rigtings te aanskou. Braque was beïndruk met die skildery en het verder met dié idee geëksperimenteer. Albei mans se ontwikkeling in dié veld, het aanleiding gegee tot die Kubismekubisme wat ons vandag ken.
 
Sommige kuns geskiedkundiges het ook ‘n sekondêre fase in hierdie analitiese tydperk geïdentifiseer. Dit het bekend gestaan as die “Hermitiese” fase waarin die werke gekenmerk is deur monochroom en moeilik ontsyferbaar te wees. Die skilders het toe leidrade gegee deur ‘n identifiseerbare voorwerp in te sluit, om te help ontsyfer wat deur die stuk weergegee word. ‘n Mens kon byvoorbeeld deur die insluiting van ‘n pyp afgelei word; dit word maklik afgelei dat die persoon besig was om te rook. Op hierdie stadium het kubiste die grens van abstraktheid genader. ‘n Paar letters is bygevoeg om ook as leidrade in die werk te dien. Braque het van die letters benut en hulle het onmiddellik die skakel gemaak met alledaagse voorwerpe, soos ‘n bottel Rum of ‘n koerant.
 
==Sintetiese Kubismekubisme==
Die tweede fase van kubisme het begin in 1912 en is Sintetiese kubisme genoem. Hierdie werke is saamgestel uit duidelike dele wat bo-op die doek geskilder is en soms ook op geplak is. Die werke is gekenmerk deur die gebruik van helder kleure, iets wat hulle voorheen probeer intel het, maar wat nie suksesvol was nie, omdat dit baie moeilik was om ‘n gladde oorgang tussen die kleur op die doek te kry.