SN 1604: Verskil tussen weergawes

'''SN 1604''' was 'n [[supernova]] (ontploffende ster) wat in die jaar [[1604]] gesien is. Dit is in die [[Slangdraer (sterrebeeld)|Slangdraer-konstellasie]] (''Ophiuchus'') waargeneem. SN 1604 word soms '''Kepler se supernova''' of '''Kepler se ster''' genoem, aangesien die Duitser [[Johannes Kepler]] dit bestudeer het. Dit iswas die laaste supernova in ons [[melkweg]] wat met die blote oog waargeneem kon word.<ref>[http://www.astro.rug.nl/~weygaert/InleidingStk2/onderwerpen/SNR.HTML Supernova Restanten], Rijksuniversiteit Groningen, Kapteyn Instituut</ref>

Die oggend van [[11 Oktober]] [[1604]] bring Brunowski, een van Johannes Kepler se assistente, die nuus dat hy die vorige aand 'n nuwe ster gesien het. Kepler wou niks hiervan weet nie,. en dieDie hemel het 'n week lank bewolk gebly, terwyl hy in sy ongeloof volhard het. [[Tycho Brahe]] het 'n in [[1572]] alook 'n nuwe ster waargeneem, maar die "volmaaktheid" van die hemel (die heersende denke van die tyd) was vir Kepler bewys genoeg dat dit nie moontlik kon wees nie.

SN 1604 was 'n [[Supernova#Tipe Ia|tipe Ia-supernova]] wat nie verder as 6 kiloparsecs[[Parsek|kiloparsek]] of ongeveer 20&nbsp;000 ligjare van die [[Aarde]] voorkom het nie. Dit was met die blote oog sigbaar en was helderder as enige ander ster in die nagruim. Op sy helderste het dit 'n [[skynbare magnitude]] van −2,5 gehad. Vir meer as drie weke was dit selfs gedurende die dag sigbaar.

SN 1604 is later na Kepler vernoem, al was hy nie die eerste waarnemer daarvan nie, maar as gevolg van sy boek oor die onderwerp, ''De Stella Nova in Pede Serpentarii'' ("Die nuwe ster in die Slangdraer se voet", Praag 1606). Die supernova is ook in Sjinese en Koreaanse bronne vermeld.<ref>Stephenson, F. Richard & Green, David A., ''Historical Supernovae and their Remnants'', Oxford, Clarendon Press, 2002, pp. 60-71.</ref>