Clive van Ryneveld: Verskil tussen weergawes

== In die politiek ==

[[Beeld:Parlementslede van die Progressiewe Party 1959.jpg|duimnael|links|320px|Volksraadslede van die PP in 1960 moes hul intrek neem in kantore in die parlementsgebou se kelder: [[Helen Suzman]], Boris Wilson, [[Ray Swart]], Clive van Ryneveld, Owen Townley Williams, Walter Stanford, [[Harry Lawrence]], [[Zach de Beer]], [[Jan Steytler]], John Cope, [[Colin Eglin]], Ron Butcher.]]

Van Ryneveld erken ruiterlik dat hy nie ’n aangebore belangstelling in die politiek gehad het nie. "’n Vriend, [[Zach de Beer]], het vyf jaar voor my parlement toe gegaan. Hy het my oorreed om die politiek te betree. Dit het nie van nature gekom nie – ek was ’n baie amateuragtige politikus – maar dit was ’n baie interessante tydjie."<ref> {{en}} [http://www.espncricinfo.com/magazine/content/story/553877.html "I enjoyed playing but should have studied it a bit more"], EspnCricInfo, 1 Maart 2012. URL besoek op 20 Oktober 2015.</ref> Volgens hom was sy motivering om hom as kandidaat beskikbaar te stel, die [[Nasionale Party]] se oorwinning in Mei 1948. "Die Natte het die paal gehaal en hulle het ’n klomp wetgewing deurgevoer wat afstootlik was. Die [[Groepsgebiedewet]]; hulle het die [[Ontugwet]] uitgebrei om enige soort kontak tussen wit en swart te keer. Daar was ’n aparte onderwysstelsel vir swart mense, wat baie minderwaardig was. Daar was baie goed wat baie van ons bekommer het."<ref> {{en}} [http://www.espncricinfo.com/magazine/content/story/539935.html Can bat, can bowl, can start political party], EspnCricInfo, 11 November 2011. URL besoek op 20 Oktober 2015.</ref>