Konsilie van Chalcedon: Verskil tussen weergawes

Content deleted Content added
Morne (besprekings | bydraes)
No edit summary
Morne (besprekings | bydraes)
No edit summary
Lyn 17:
Benewens die Chalcedoniese geloofsbelydenis wat bevestig het dat Jesus, as die tweede persoon in die Heilige Drie-eenheid, in twee nature erken word, is 27 dissiplinêre [[kanon (godsdiens)|kanons]] uitgevaardig betreffende kerkadministrasie en -gesag. In nog ’n besluit, wat later as kanon 28 bekend geraak het, het die biskoppe verklaar dat die [[Ekumeniese Patriargaat van Konstantinopel|Aartsbisdom van Konstantinopel]] (Nuwe Rome) gelyke aansien en gesag as [[Rome]] het, bo die aartsbisdomme van [[Alexandrië]] en [[Antiogië]].
 
Die konsilie word deur die [[Oosters-Ortodokse Kerk]] en die [[Rooms-Katolieke Kerk]], wat toe een kerk was, asook verskeietalle ander Westerse kerkgroepe as die '''vierde ekumeniese konsilie''' aanvaar. Die meeste Protestante beskou ook die begrippe van die Drie-eenheid en menswording wat (in 325) in Nicea en in Chalcedon gedefinieer is, as ware leerstellings.
 
== Gevolg ==
Die besluite van die Konsilie van Chalcedon het die hoeksteengrondslag van die Romeinse geloof geword, maar het gelei tot ’n groot skeuring in die kerk. Kerke wat die besluite van Chalcedon verwerp en die leerstelling van 449 van Efese voorgestaan het, het weggebreek, insluitende verskeietalle van die antieke Oosterse kerke, soos die [[Oriëntaal-Ortodokse kerke]] van Egipte, Sirië en Armenië, en die [[Assiriese Kerk van die Ooste]]. Volgens die Oriëntale Ortodoksie het Christus een natuur, wat ’n samestelling van goddelikheid en menslikheid is.
 
Die belangrikste van die kerke wat afgestig het, was die Kerk van Alexandrië, wat vandag bekend isstaan as die Kopties-Ortodokse Kerk van Alexandrië.
 
== Verwysings ==