Vrouesendingbond: Verskil tussen weergawes

Content deleted Content added
Morne (besprekings | bydraes)
No edit summary
Morne (besprekings | bydraes)
No edit summary
Lyn 9:
Terwyl ds. [[Petrus Kalden]] in 1703 skryf dat daar tog bekeringe was en dat meer as honderd hulle laat doop het, stuur ds. A. Beck die wanhoopsklag na Holland dat, veral wat die Khoi betref, "alle menslike pogings blyk te faal". Onder die nageslag van die Geuse en Hugenote was daar baie wat hulle die lot van die ongelukkiges aangetrek het en dit hulle plig geag het om hulle in die [[Bybel|Woord van God]] te onderrig. Dikwels het slawe en inboorlinge die huisgodsdiens saans gereeld bygewoon en Sondae 'n godsdiensoefening wat spesiaal vir hulle gereël is.
 
Gevolglik is daar teen die einde van die 18de eeu byvoorbeeld in die gemeente [[NG gemeente Tulbagh|Tulbagh]], toe nog Roodezand genoem, sowat duisend heidene in die Christelike godsdiens onderrig, in die Bokkeveld 317, en dat wyd versprei op plekke soos die [[Roggeveld]], Vier en twintig Riviere, Olifantsrivier, die Sederberge en elders boerehuisgesinne getrou sendingwerk gedoen het. Die koms na Suid-Afrika van eerw. [[Georg Schmidt]], die Morawiese sendeling, in 1737 en die seën wat daar op sy werk en dié van sy opvolgers gerus het, asook die besielende voorbeeld en prediking van sendingyweraars soos ds. [[Helperus Ritzema van Lier]] van [[NG gemeente Kaapstad|Kaapstad]] en ds. [[Michiel Christiaan Vos|M.C. Vos]] van Tulbagh teen die einde van die 18de eeu het baie daartoe bygedra dat soveel sendingywer indertyd onder die lidmate van die NG Kerk geopenbaar is.
 
[[Lêer:Abraham Faure jonk.jpg|links|thumb|170px|Die groot Kaapse kerkman dr. [[Abraham Faure]] het in 1823 gekla oor die gebrek aan middele wat daartoe gelei het dat die NG Kerk sy sendingtaak versuim het.]]