Robey Leibbrandt: Verskil tussen weergawes
Content deleted Content added
Morne (besprekings | bydraes) |
Morne (besprekings | bydraes) |
||
Lyn 17:
Leibbrandt se verblyf in Duitsland het nie slegs van hom 'n oortuigde en toegewyde Nasionaal-sosialis gemaak nie, maar 'n fanatikus. Met die uitbreek van die [[Tweede Wêreldoorlog]] in September 1939 het Leibbrandt hom steeds in Duitsland bevind. Hoewel hy vasbeslote was om na Suid-Afrika terug te keer om die [[Jan Smuts|Smuts]]-regering se oorlogspoging in die wiele te ry, is hy afgeraai om dadelik hierdie voorneme uit te voer aangesien hy moontlik as 'n spioen beskou kon word; dit was trouens geen geheim dat sy simpatie by die Duitse volk en die Nasionaal-sosialistiese ideologie gelê het nie. Die voorstel is aan hom gemaak voor alvorens hy na sy vaderland terugkeer, hy eers as valskermsoldaat opgelei moes word, aangesien die moontlikheid dat sy terugkoms per vliegtuig sou geskied, nie uitgesluit was nie. Hy het hom dus amptelik by die Duitse leër aangesluit en sy opleiding by Stendal voltooi.
Eindelik het hy op [[1 April]] [[1941]] met 'n seiljag, die Kyloe, uit die Franse hawe Paimpol na Suid-Afrika vertrek. Sy opdrag was onder meer om die
Op [[15 Junie]] [[1941]] het hy, nieteenstaande die opdrag om die Duitse agent saam te neem, alleen aan die [[Namakwaland]]se kus aan wal gegaan. Intussen het hy ook alle moontlike inligting oor die versetbeweging, die [[Ossewa-Brandwag]] (OB), probeer bekom. Met die leiers van laasgenoemde beweging kon Leibbrandt egter nie tot 'n vergelyk kom nie en dit was duidelik die OB-leiers het hom gewantrou. Hierna het Leibbrandt 'n verbete teenstander van dr. [[Hans van Rensburg]], kommandant-generaal van die OB, geword. Nietemin het diegene wat hulle rondom Leibbrandt geskaar het, geleidelik in getalle toegeneem en hoofsaaklik uit die Stormjaergeledere van die OB gekom.
In [[Bloemfontein]] het Leibbrandt sy Nasionaal-sosialistiese rebellegroep gestig met die doel om 'n
Die OB-leiers het op dié tydstip bevrees begin raak dat Leibbrandt se manne onverantwoordelike sabotasieplanne van stapel kon laat loop en het gevolglik inligting deurgestuur aan die minister van justisie, adv. [[Harry Lawrence|H.G. Lawrence]], en hom aangeraai om Leibbrandt so gou moontlik in hegtenis te laat neem. Die soektog na hom is op groot skaal aangepak, veral toe probeer is om 'n troepetrein digby [[Pretoria]] met dinamiet te saboteer. 'n Regeringsagent wat die Leibbrandt-groep se geledere binnegedring het, was eindelik daarvoor verantwoordelik dat
Leibbrandt se outobiografie ''Geen genade'', waarin hy sy weergawe gegee het van die behandeling wat hy as gevangene ondervind het, is verbied. Sy hoogverraadhofsaak het wye belangstelling in die pers geniet en veral sy versinsel dat hy met 'n duikboot aan die [[Suidwes-Afrika|Suidwes]]kus geland het, is sensasioneel uitgebuit. Op [[11 Maart]] [[1942]] is Leibbrandt aan hoogverraad skuldig bevind en die doodvonnis opgelê. Verlof tot appèl is toegestaan en 'n unieke hofsaak in die regsgeskiedenis het plaasgevind toe die terdoodveroordeelde sy eie verdediging waargeneem het. Leibbrandt se appèl het misluk, maar op [[23 Desember]] [[1943]] is sy doodvonnis na lewenslange gevangenisstraf verander.
| |||