Duitse Demokratiese Republiek: Verskil tussen weergawes

Content deleted Content added
Voyageur (besprekings | bydraes)
voltooiing
Lyn 142:
Die vyfjaarplan van die periode 1956–1960 was gemik op die modernisering van ekonomie en matskappy deur middel van die "wetenskaplik-tegniese rewolusie". Met die suksesvolle lansering van die wêreld se eerste satelliet ''[[Spoetnik 1]]'' deur Sowjet-wetenskaplikes in 1957 is 'n fase van maatskaplike en ekonomiese euforie ingelui wat deur die ekonomiese herstel nog versterk is. Die laaste voedselkaarte, waarmee basiese voedselprodukte gerantsoeneer is, is in Junie 1958 uitgereik. Nogtans was baie goedere moeilik verkrygbaar, en tot by die 1960's is sogenaamde klantelyste gevoer waarmee skaars produkte eers ná afloop van 'n bepaalde wagtyd gekoop kon word.
 
Die SED se Vde Partykongres in [[1958]] het die oorgang tot die "VoltooingVoltooiing van die Sosialisme" afgekondig en die besluit geneem om tot by die jaar 1961 by Wes-Duitsland se lewensstandaard verby te steek. Die ekonomiese leuse van die dag was ''Überholen und einholen'' ("Verbysteek en inhaal") – binne drie jaar sou DDR-burgers se per capita-verbruik van basiese voedsel soos [[vleis]] en botter en hulle toerusting met koelkaste, wasmasjiene en televisietoestelle dié van Wes-Duitsers verbygesteek het.<ref>Kaminsky, Annette: ''Kaufrausch. Die Geschichte der ostdeutschen Versandhäuser''. Augsburg: Weltbild 2003, bl. 17</ref> Ironies genoeg was Walter Ulbricht later vanweë die blywende ekonomiese agterstand genoodsaak om 'n nuwe leuse te gebruik – ''Überholen ohne einzuholen'' (dit wil sê by die Wes-Duitse ekonomie verbysteek sonder om dit in te haal). Nogtans is die rantsoenering van voedsel opgehef en alle Departemente van Produksie, wat die vervaardiging van verbruikers- en ander goedere beheer het, ontbind.
 
Met die Sewejaarplan, wat in 1958 afgekondig is, is die nasionalisering van ondernemings en vanaf 1960 ook die kollektivering van die landbousektor geforseer. Veral welvarende boere het meestal geweier om vrywillig by die staatsbeheerde kollektiewe boerderye aan te sluit aangesien hierdie stap gewoonlik met 'n verlaging van hul lewenstandaard verbonde was. Die veldtog van 1960 was deur grootskaalse intimidering gekenmerk, en alle administratiewe distrikte het binne enkele maande die "voltooiing" van die kollektivering vermeld.<ref>Kaminsky (2003), bl. 65</ref>
Lyn 212:
=== Inwoners ===
[[Lêer:Bürgerhäuser hinter der Nikolaikirche 1.jpg|duimnael|regs|250px|Burgerhuise in die historiese stadsbuurt [[Nikolaiviertel]] wat ter geleentheid van Berlyn se 750-jaarfeesviering in 1987 heropgebou is]]
Ná die einde van die [[Tweede Wêreldoorlog]] het die bevolking van die Sowjet-besettingsone nog naastenby 19 miljoen beloop. Hierdie getal het in die volgende dekades voortdurend afgeneem tot 16,4 miljoen in 1989. Dié merkwaardige negatiewe bevolkingsgroei het van die DDR 'n uitsondering onder nywerheidslande gemaak.<ref>[http://www.bpb.de/geschichte/deutsche-einheit/lange-wege-der-deutschen-einheit/47253/zug-nach-westen ''www.bpb.de: Zug nach Westen - anhaltende Abwanfderung. Besoek op 1 Desember 2015'']</ref> Die hoofredes vir hierdie ontwikkeling was
# Die emigrasie van talle bewoners na die weste, veral die Bondsrepubliek Duitsland, tot in die jaar 1961, toe die Berlynse Muur opgerig is, was deur politieke en ekonomiese redes (soos byvoorbeeld die hoër lewenstandaard in Wes-Duitsland) gemotiveer. 'n Kleiner aantal mense het ook ná 1961 uit die DDR gevlug. Ander burgers is om politieke redes gedwing om na die weste te emigreer (en het sodoende hul DDR-burgerskap kwytgeraak) of het toestemming gekry om die land wettig te verlaat. Veral afgetrede inwoners was vry om na Wes-Duitsland te verhuis.
# Met die invoering van mondelinge voorbehoedmiddels en die wettiging van aborsies het die geboortesyfers net soos in ander ontwikkelde lande duidelik afgeneem, en danksy gesinsbeplanning het die meeste egpare slegs een tot twee kinders gehad.
Lyn 258:
 
Die DDR het die historiese kerngebied van die Lutherse [[Protestantse Hervorming|Reformasie]] en die Pruisies-Protestantse tradisie behels.<ref>Wilhelm Wagner: ''Die Geschichte der DDR''. Wene: tosa im Verlag Carl Ueberreuter 2009, bl. 138</ref> Nog in 1950 was sowat 85 persent van die DDR-burgers lede van die Evangeliese en sowat tien persent lede van die Rooms-Katolieke Kerk. Tot in 1989 het die aantal kerklede drasties afgeneem, en slegs 25 persent was nog Protestante en vyf persent Rooms-Katolieke. Die persentasie ongebonde burgers het van sowat ses persent in 1949 tot omstreeks 70 persent in 1989 toegeneem.
[[Lêer:Bundesarchiv_Bild_183Bundesarchiv Bild 183-G0331-0028-001,_Berlin Berlin,_Jugendweihe Jugendweihe,_Feierstunde Feierstunde.jpg|duimnael|links|''Jugendweihe'' in 1968 in Berlyn. Jongmense word geluk gewens deur jonger skoolkinders]]
Naas Christelike het ook 'n aantal Joodse gemeentes bestaan, net soos enkele Boeddhistiese, Hindoe- en Moslem-groeperings wat almal eers in die 1980's gevorm het. Religieuse groeperings was die enigste wettige organisasies wat onafhanklik van die staat bestaan het.