Erich Fromm: Verskil tussen weergawes

Fromm tref 'n onderskeid tussen outoritêre [[etiek]] en humanistiese etiek. Hy was 'n voorstander van humanistiese etiek. Volgens Fromm is die gewete 'n essensieële onderdeel van etiek. Die term gewete verwys na twee sake. Die gewete is enersyds die binnestem wat ons eie handelinge en keuses veroordeel of verdedig met betrekking tot moraliteit. Andersyds kan die term gewete verwys na die bewussyn van morele beginsels. Volgens die outoritêre etiek is die normvoorsiener iets buiten die mens self. Outoritêre etiek is nie gebaseer op rede nie, maar op ondergeskiktheid, ontsag, eerbied en vrees vir die betrokke outoriteit. Met outoritêre etiek is die grootste deug gehoorsaamheid aan die outoriteit, ongeag diens, terwyl ongehoorsaamheid as grootste sonde beskou word. Die outoritêre gewete is die internaliseering van die (verwagte) wil van 'n eksterne outoriteit. Voorbeelde van eksterne outoriteit is vader, moeder, owerheid, leraar of God. Normaalweg heers 'n outoriteit ekstern deur sy wil op te lê deur middel van dwang of deur die skep van angs in die individu. Deur die outoritêre gewete word die norme van die outoriteit opgeneem deur die mens. As mens dade teen die outoritêre gewete pleeg, dan lei dit tot spyt en 'n gevoel van ongehoorsaamheid aan die outoriteit. Outoritêre etiek loop die gevaar dat die belange van die outoriteit gesien word as regverdig, waardeur die humanistiese etiek geskend word.

 

 

== Bibliografie ==