Tragikomedie: Verskil tussen weergawes

ʼn '''Tragikomedie''' soos afgelei kan word uit die naam, is ʼn tipe [[drama]] waarin [[Tragedie|tragiek]] en [[komedie]] ineengeweef is. Die term word vir dramas van uiteenlopende aard gebruik aangesien daar geen ooreenstemming bestaan oor die elemente ter sake nie. [[Griekse]] en [[Romeinse Ryk|Romeinse]] dramas is normaalweg streng geskei tussen drama en komedie, hoewel sommige van [[Euripides]] se dramas in hierdie genre kan val. [[Aristoteles]] het die tragedie verkies maar maak wel melding ([[Poetica]]: XIII) van populêre dramas waarin die goeie beloon word en die slegte gestraf word. [[Plautus]] is die eerste, sover bekend, wat die term ''tragicocomoedia'' gebruik het vir sy drama ''[[Amphitryon]]'' vanweë die feit dat beide karakters van hoë en lae [[Sosiale klasse|stand]] daarin opgetree het.▼

Tydens die [[Renaissance]], in [[Italië]] met Cinthio as belangrike rolspeler, het die tipe drama meer algemeen geword, veral vanweë die vryer Middeleeuse dramas wat nie deur [[Kritiek|kritici]] geïgnoreer kon word nie. Die dramas het in ʼn afwisselende mate die komedie en tragedie gemeng maar het altyd op ʼn gelukkige einde uitgeloop. Hoewel kritici dit afgekeur het en die tragikomedie in Italië nie goedgekeur is nie is Guarini se invloedryke herderspel ''Il pastor fid'' so genoem. In [[Spanje]] en [[Frankryk]] was die klassieke reëls nie so streng toegepas nie en het die tragikomedie gebloei in die 16de en vroeg 17de eeu onder [[dramaturg]]e soos die Spaanse [[Lope de Vega]] en Franse Gamier, Rotrou en Hardy.▼

Teen die agtiende eeu het die genre ongewild geraak maar herlewing in die twintigste eeu het gevolg na leiding van skrywers soos [[Luigi Pirandello|Pirandello]], [[Beckett]], [[Eugène Ionesco|Ionesco]] en [[Friedrich Dürrenmatt|Durrenmat]]. [[Uys Krige]] se ''[[Die Goue Kring]]'' kan ook as ʼn [[Afrikaans]]e tragikomedie beskryf word.▼