Charles Margrave Taylor: Verskil tussen weergawes

Content deleted Content added
Sobaka (besprekings | bydraes)
Sobaka (besprekings | bydraes)
Lyn 45:
Taylor behoort tot die hermeneutiese denkers. Vir Taylor beteken [[hermeneutiek]] die poging om die moderne ideaal van die "individu se wil”, te begryp vanuit die persepsie van die waarde wat die individu self daaraan gee en heg. Hy benadruk dat die moderne individualisme meer is as bloot 'n reaksie op die massamaatskaplike verwikelinge soos veral beweer word in die hedendaagse [[sosiologie]]. Die eientydse individualisme is veel meer as 'n refleks op uitwendige omstandighede van massaliteit en anonimiteit. Volgens Taylor voel die hedendaagse mens homself/haarself innerlik geroep om 'n individu te wees. Hy sien die "sigself wees" as 'n morele plig. Dit verwys na die waarde van egtheid wat sentraal staan in sy denke.
 
Hierdie hermeneutiese interpretasie het ook nog 'n tweede rol. Taylor stel homself teen die vereenselwiging van die sosialegeestes- en [[Natuurwetenskap|natuurwetenskappe]]. Hy verwys reeds daarna in sy eerste boek, ''The Explanation of Behaviour'' ([[1964]]). Die rede waarom daar 'n verskil tussen hierdie wetenskappe bestaan, kom voort uit die aard van die mens self: “die mens is ‘n self-interpeteerende dier .... die mens is altyd gedeeltelik gevestig deur self-intrepertasie." So volgens hom kom daar dus altyd 'n hermeneutiese dimensie in die [[sosialewetenskappegeesteswetenskappe]] na vore. Die mens reflekteer in sy aksies altyd oor wat hy is en waarom hy bepaalde aksie neem (die betekenis daarvan) en hierdie element moet ewegoed opgeneem word in die sosialewetenskappegeesteswetenskappe, naas die beskrywing van wat die mens ook effektief doen. Tog is baie filosowe en andere denkers geneig om hierdie twee verskilende soorte wetenskap gelyk te stel. Taylor gee verskillende redes vir hierdie foutiewe beeld:
 
== Eksterne skakels ==