Poliëtileen: Verskil tussen weergawes
Content deleted Content added
Jcwf (besprekings | bydraes) No edit summary |
Jcwf (besprekings | bydraes) No edit summary |
||
Lyn 19:
Die tipes verskil in hoe hulle gemaak word, maar ook in die kettingstruktuur en die morfologie en eienskappe. Poliëtileen is 'n [[semikristallyn]]e stof. Die kristalstruktuur is gewoonlik ortorombies, hoewel daar ook 'n monoklieniese en 'n kubiese struktuur bestaan. Die ketting vou hom in 'n lamellêre struktuur die geskei word van die volgende lamel deur 'n amorf laagie. Die amorfe komponent gee die materiaal sy buigsaamheid, die kristallyne sy sterkte. Die afstand van lamel tot lamel word die lange periode genoem en bedra 50-300 Å afhanklik van die kettingstruktuur en die molekulêre massa (en sy verdeling).
Die HDPE-vorm word met 'n bepaalde katalisator gemaakt wat lineêre kettings oplewer. Afhanklik van die molêremassaverdeling kan die kristalliniteit hoog wees (~90%). Die stof is dan wit en taamlik hard en glad en die smeltpunt is hoog. Die katalisator word die Ziegler-Natta-katalisator genoem. Die meeste HDPE word gebruikt vir ''blow molding'' van bottels vir bleikmiddels, seep, melk ens. maar byvoorbeeld ook vir implantasie in heupgewrigte by mense met artritis <ref>{{John Jr. Boor}} Ziegler-Natta Catalyst Polymerizations, 1979, ISBN 0-12-115550-1 bls 69</ref>
Die LDPE-vorm word by hogere druk vervaardig en bevat lang-kettingvertakkings. Die kristalliniteit is laer as vir HDPE en die smeltpunt is laer
Lyn 27:
UHMWPE is 'n lineêre PE met 'n baie groot molekulêre massa wat tot vesels getrek kan word. Dit kristalliseer nie deur te vou in lamelle nie maar as uitgestrekte kettings. Dit maak die stof baie sterk. Meer as staal.
== Verwysings ==
{{Verwysings}}
{{Saadjie}}
| |||