Wysiging soos op 16:48, 15 Augustus 2015 wysig Alias (besprekings \| bydraes) 12 729 edits k ortografie: 'n ← Ouer wysiging		Wysiging soos op 19:48, 22 Januarie 2016 wysig maak ongedaan Sobaka (besprekings \| bydraes) 33 230 edits k →‎Literêre loopbaan Nuwer wysiging →
Lyn 45: == Literêre loopbaan == [[Lêer:Camus Monument in Villeblevin France 17-august-2003.1.JPG\|thumb\|Die monument gebou ter ere aan Camus in die klein dorpie Villeblevin, in Frankryk, waar Camus oorlede is na 'n motorongeluk op die 4de Januarie, 1960.]] Gedurende die oorlog het Camus lid geword van die Franse Weerstand sel ''Combat'', wat ook 'n ondergrondse koerant uitgegee het met dieselfde naam. Hierdie groep het teen die [[~~Nazisme~~Nasionaal-Sosialistiese Duitse Arbeidersparty\|Nazis]] gewerk en Camus het die skuilnaam “Beauchard" aangeneem. Camus is in 1943 aangestel as die koerant se redakteur. Toe die Geallieerdes Parys bevry het, het Camus verslag gedoen oor die laaste gevegte in die stad. Hy het bedank by ''Combat'' in 1947 nadat die koerant kommersieël geword het. Dit was hier waar hy kennisgemaak het met [[Jean-Paul Sartre]]. Na die oorlog het Camus een van Sartre se aanhangers geword en gereeld byeengekom in die ''Café de Flore'' te [[Boulevard Saint Germain]] in [[Parys]]. Camus het ook deur die [[Verenigde State]] getoer met die doel om lesings oor die Franse eksistensialisme aan te bied. Alhoewel hy polities linksgesind was, het sy sterk kritiek teenoor die kommunistiese ideologie hom van kommuniste vervreem en ook uiteindelik sy verhoudig met Sartre versuur. In 1949 het hy die [[tuberkulose]] weer teruggekeer en hy het vir twee jaar in afsondering gebly. In 1951 publiseer hy Die Rebel, 'n filosofiese analise van rebellie en revolusie waarin sy afkeur vir kommunisme duidelik was. Negatiewe reaksie op die boek het hom van sommige van sy kollegas en vriende vervreem en het tot die finale breek met Sartre aanleiding gegee. Hy het hom na die kritiese ontvangs van die boek toegelê op die vertaling van toneelstukke. Lyn 56: In die 1950's het Camus sy aktiwiteite gerig op die bevordering van menseregte. In 1952 bedank hy van sy werk vir UNESCO toe die VN Spanje as 'n lid aanvaar het met General Franco as leier. In 1953 was hy een van die min linksgesindes wat die [[Sowjet Unie]] se metodes om die werkersonrus in [[Oos-Berlyn]] te onderdruk, veroordeel. In 1956 het hy protes aangeteken teen soortgelyke metodes wat in Hongarye gebruik is. Die [[Algerynse ~~Bevrydingsoorlog]]~~bevrydingsoorlog wat in 1954 begin het, het vir hom 'n morele dilemma geskep. Hy het homself geidentifiseer met die pied-noirs, en het die Franse regering verdedig op die gronde dat die opstand in Algerië deel was van 'n "nuwe Arabiese imperialisme" gelei deur Egipte en 'n "anti-Westerse offensief" georkestreer deur Rusland met die doel om "Europa te omsingel" en die "VSA te isoleer" (''Actuelles III: Chroniques Algeriennes, 1939-1958''). Alhoewel hy groter Algerynse [[outonomiteit]] of selfs 'n [[federasie]] voorgestaan het, maar nie onafhanklikheid nie, glo Camus dat die pied-noirs en Arabiere vreedsaam kan naasbestaan. Gedurende die oorlog was hy ten gunste van 'n siviele skietstilstand sodat burgelikes se lewens gespaar kan word. Hierdie voorstel is deur beide kante verwerp. [[Lêer:20041113-002 Lourmarin Tombstone Albert Camus.jpg\|thumb\|Albert Camus se grafsteen.]] Camus het tussen 1955 en 1956 vir [[L'Express]] geskryf. In 1957 is die [[Nobelprys]] vir Literatuur aan hom toegeken. Die prys was nie vir sy roman Die Val, wat die vorige jaar gepubliseer is, toegeken nie maar vir sy skryfwerk teen die doodstraf soos in die werk "''Réflexions Sur la Guillotine''". Toe hy studente van die [[Universiteit van Stockholm]] toegespreek het, het hy sy klaarblyklike onaktiwiteit oor die Algerynse vraagstuk verdedig en verklaar dat hy bekommerd is oor die veiligheid van sy ma wat steeds in Algerië gewoon het. Hierdie uitspraak het verder sy verwerping van linksgesindes aan die hand gewerk. Camus sterf op 4 Januarie 1960 in 'n motorongeluk naby Sens, in 'n plek genaamd "''Le Grand Frossard''". Camus word begrawe in die begraafplaas van Lourmarin~~, [[Lourmarin]]~~, [[Vaucluse]], [[Provence-Alpes-Côte d'Azur]], Frankryk. Hy word oorleef deur sy tweeling, Catherine en Jean. == Evaluasie van die bydrae van Camus ==

Albert Camus: Verskil tussen weergawes