Sirië: Verskil tussen weergawes
Content deleted Content added
Lyn 124:
Met die vestiging van Christelike Kruisvaarderstate in die Levant tussen 1099 en 1265 het belangrike stede soos Damaskus, Homs, Hama, Aleppo en Baalbek skatpligtig aan Europese heersers geword, al kon hulle hul politieke onafhanklikheid handhaaf. Plaaslike heersers en veldhere soos Noeraddin en Saladin het die uitbreiding van Kruisvaarderstate in bedwang gehou. Dié historiese periode het met die inneming van [[Akko]] deur die Arabiese Mameloeke geëindig. Omstreeks 1500 is Aleppo en Damaskus deur Mongoolse invallers onder Timoer verower en geplunder. Die verowering van Sirië deur die Osmaanse Ryk in 1516 het 'n einde gemaak aan die Mamoeloeke-bewind.
=== Osmaanse bewind ===
Die Osmaanse bewindhebbers het nuwe administratiewe strukture gevestig en Bilad al-Sjam in drie provinsies verdeel - Aleppo, Damaskus en Tripoli. Die provinsie Sidon is in die 17de eeu gevorm. Administratiewe hervormings is nog eens in die laat 19de eeu ingestel toe naas Damaskus, Aleppo en Beiroet ook Jerusalem en die Libanon-bergreeks selfstandige administratiewe eenhede geword het. Die huidige Siriese staatsgebied behels naas die vroeëre Osmaanse provinsies Damaskus en Aleppo ook die distrik Deir ez-Zor.
Die nuwe absolutistiese regeringstelsel is deur die plaaslike bevolking veral aanvaar omrede die Osmaanse soeltans naas hulle funksie as politieke heersers ook godsdienstige legitimasie as beskermers en bewaarders van die Islamitiese geloof gekry het. Daarnaas kon hulle op plaaslike elites steun, waaronder Islamitiese geleerdes, wat as 'n soort bemiddelaars tussen die magsentrum en die provinsies opgetree het.
Stedelike nedersettings het besondere funksies as administratiewe setels, handelspilpunte, pelgrimsplekke en godsdienstige sentra vervul. Ekonomiese, politieke en sosiale gesag was in die Osmaanse tydperk veral in die hande van stedelike elites gekonsentreer.
Die reikwydte van die staatsgesag het nogtans grootliks gevarieer en in die laat 18de eeu 'n laagtepunt bereik. Die politieke gesag van provinsiale politieke akteurs soos die goewerneurs van Damaskus en Aleppo was in dié tyd meer of min beperk tot hul onmiddellike omgewing, terwyl stedelike bevolkings onder die konstante bedreiging van Bedoeïne-aanvalle gestaan het. Baie plaaslike heersers het die onstabiele politieke situasie as 'n kans gesien om onafhanklik van die staatsgesag op te tree.
In 1831 het Ibrahim Pasja, die seun van die Egiptiese regent, Bilad al-Sjam binnegeval en dit beset. Eers nadat Europese moondhede, wat 'n verswakking of ontbinding van die Osmaanse Ryk as 'n bedreiging vir hul eie belange beskou het, militêre druk uitgeoefen het, het Pasja hom in 1840 aan Sirië onttrek.
== Demografie ==
| |||