Karl Popper: Verskil tussen weergawes
Content deleted Content added
Sobaka (besprekings | bydraes) |
Sobaka (besprekings | bydraes) |
||
Lyn 71:
Volgens die Quine-Duhem-tese is dit onmoontlik om 'n enkele hipotese op sy eie te toets, aangesien elke enkele een deel vorm van 'n groep teorieë. Dus kan slegs gesê word dat 'n hele pakket van relevante teorieë kollektief vals bewys word, maar daar kan nie oortuigend gesê word watter element van die pakket moet vervang word nie.
[[Thomas Kuhn]] se invloedryke boek ''The Structure of Scientific Revolutions'' argumenteer dat wetenskaplikes werk volgens 'n reeks paradigmas, en hy vind weinig bewys dat wetenskaplikes werklik die metodologie van falsifisering gebruik. Popper se student [[Imre Lakatos]] het gepoog om Kuhn se werk met "falsifikasionisme" te verbind deur te argumenteer dat wetenskap vorder deur die vals bewys van navorsingsprogramme eerder as deur die spesifieke universele stellings van naïewe "falsifikasionisme". Nog 'n student van Popper, [[Paul Feyerabend]], het uiteindelik alle voorskriflike metodologie verwerp en geargumenteer dat die enigste universele metode wat wetenskaplike vooruitgang kenmerk is dat enigiets kan werk (''anything goes'').
[[Charles Margrave Taylor]] beskuldig Popper daarvan dat hy sy wêreldberoemdheid as 'n epistemoloog misbruik om die belangrikheid van die kontinentale tradisionele filosowe van die 20ste eeu te onderspeel/verkleineer. Volgens Taylor is Popper se kritiek ongegrond, maar word ontvang met aandag en respek wat Popper se "intrinsieke waarde nouliks verdien".
| |||