Nero: Verskil tussen weergawes
Content deleted Content added
AI! |
k Wysigings deur Oesjaar teruggerol na laaste weergawe deur Magioladitis |
||
Lyn 22:
|6 = [[Claudius]]
|opskrif7 = Opvolger
|7 = [[
|opskrif8 = Adellike huis
|8 = [[Julio-Claudiese dinastie]]
Lyn 51:
}}
'''Nero Claudius Caesar Augustus Germanicus'''<ref>Ook genoem '''Nero Claudius Caesar Drusus Germanicus''</ref> (15 Desember 37 n.C. – 9 Junie 68 n.C.<ref>Nero se geboortedag word gelys in Suetonius, ''Die Lewens van die Twaalf Keisers'', Lewe van Nero [http://penelope.uchicago.edu/Thayer/E/Roman/Texts/Suetonius/12Caesars/Nero*.html#6 6]. Sy sterfdag is egter onseker, miskien omdat
Tydens sy regering het Nero heelwat van sy aandag gefokus op diplomasie, handel en toevoegings tot die kulturele kapitaal van die ryk. Hy het die aanbou van teaters gelas en atletiekspele bevorder. Tydens sy bewind het die gedugte generaal [[Corbulo]] ‘n [[Romeins–Parthiese oorlog van 58–63|suksesvolle oorlog]] gevoer en vrede beding met die [[Arsakide]]ryk (vroeë Parthers). Sy generaal [[Suetonius Paulinus]] het ‘n
In 64 is die oorgrote deel van Rome vernietig in die [[Groot brand van Rome]]. In 68 het die opstand van [[Vindex]] in [[Gallië]], en die latere uitroeping tot keiser van [[Galba (keiser)|Galba]] in [[Hispania|Hispanië]], Nero uit die kussings gelig. In die aangesig van ‘n sluipmoord of terregstelling, het hy op 9 Junie 68 selfmoord gepleeg.<ref>Suetonius berig dat Nero selfmoord gepleeg het in: Suetonius, ''Die Lewens van die Twaalf Ceasars'', Lewe van Nero [http://penelope.uchicago.edu/Thayer/E/Roman/Texts/Suetonius/12Caesars/Nero*.html#49 49]; Sulpicius Severus, wat moontlik Tacitus se verlore fragmente as bron benut het, berig oor ‘n onsekerheid of Nero selfmoord gepleeg het, Sulpicius Severus, ''Chronica'' II.29, sien ook T.D. Barnes, "The Fragments of Tacitus' Histories", ''Classical Philology'' (1977), p. 228.</ref>
Nero se bewind word dikwels verbind met [[tiran]]nie en uitspattigheid.<ref>Galba het Nero se ''luxuria'' gekritiseer, beide wat sy publieke en private oormatige uitgawes aanbetref, tydens die opstand, Tacitus, ''Annale'' I.16; Kragelund, Patrick, "Nero's Luxuria, in Tacitus and in the Octavia", ''The Classical Quarterly'', 2000, pp. 494–515.</ref> Hy is bekend vir ‘n aantal terregstellings, insluitend die van sy ma<ref>Verwysings na Nero se moedersmoord word gevind in die ''Sibillynse Orakels'' 5.490–520, in The Monk's Tale van Geoffrey Chaucer se ''Canterbury Tales'', en William Shakespeare se ''Hamlet'' 3.ii.</ref> en die waarskynlike moord deur vergiftiging van sy stiefbroer, Britannicus. Hy is ook berug as die keiser wat sou "vioolspeel terwyl Rome gebrand het",<ref name="fiddle">Nero was nie ‘n violis nie, maar ‘n lierspeler (die viool sou nie vir minstens ‘n verdere vyftien honderd jaar uitgevind word nie). Suetonius meld dat Nero die lier bespeel het terwyl Rome gebrand het, sien Suetonius, ''Die Lewens van die Twaalf Keisers'', Lewe van Nero [http://penelope.uchicago.edu/Thayer/E/Roman/Texts/Suetonius/12Caesars/Nero*.html#38 38]; Vir ‘n gedetaileerde uiteensetting van hierdie oorgang, sien M.F. Gyles "Nero Fiddled while Rome Burned", ''The Classical Journal'' (1948), pp. 211–217 [http://penelope.uchicago.edu/Thayer/E/Roman/Texts/secondary/journals/CJ/42/4/Nero_Fiddled*.html].</ref> en as ‘n vroeë vervolger van [[Christene]]. Hy is bekend daarvoor dat hy gevange Christene in sy tuin verbrand het vir nagtelike beligting. Hierdie siening berus op die geskrifte van [[Tacitus]], [[Suetonius]] en [[Cassius Dio]], die vernaamste behoue bronne vir Nero se bewind.
| |||