Wet op Naturellengrond: Verskil tussen weergawes

Content deleted Content added
Sauer dood bygevoeg
Verwysing bygevoef
Lyn 1:
Die '''Naturellen Grond Wet''' (Wet Nr. 27 van 1913; [[Engels]]: ''Natives Land Act'') was die hoeksteen van aparte landelike gebiede vir swart mense in die [[Unie van Suid-Afrika]]. Die hoof oogmerk van die wet was om naturelle te verhoed om grond wat aan ander rasse behoort te koop en insgelyks ander rasse te verhoed om grond wat aan naturelle behoort te koop. Die wet het ook die oor en weer huur van grond verbied. Dit was veral gemik op deelsaaiery, die huur van grond teen "oorbetaling" van 'n deel van die oes of aanwas van vee. Reeds voor 1936 het kritici van die wet woorde gebruik soos: afgryslik, genadeloos, wreedaardig, verderflik, hardvogtig, berug, venynig, giftig en bytend om die wet te beskryf.<ref>Harvey M Feinberg, Prominent Black Leaders' Commentary on the Natives Land Act, 1913–1936, Historia, 52, 2 November 2006, p. 125</ref>
 
Die taak om die wetsontwerp aan die Volksraad voor te stel, het by J.W. Sauer , die nuwe Minister van Naturellesake, berus. Hy was ʼn vooraanstaande liberalis wat, weens die onmin in die kabinet oor die uitlatings van J.B.M. Hertzog, op 23 Januarie 1913 deur Louis Botha as Minister van Justisie en Minister van Naturellesake aangestel is.<ref>J.D. Naude, Genl. J.B.M. Hertzog en die ontstaan van die Nasionale Party, Voortrekkerpers, Johannesburg, 1970, p. 87.</ref> Die debat oor die wetsontwerp het op 23 April 1913 ʼn aanvang geneem. Die wet is deur die Goewerneur-generaal op 26 Junie 1913 goedgekeur. Sauer is oorlede op 24 Julie 1913.
 
Aan die begin van die negentiende eeu het blankes en swartes se regsbeginsels van grondbesit hemelsbreed verskil. Honderd jaar later het eersgenoemdes se stelsel van privaateiendom van grond en die registrasie daarvan geseëvier, hoewel daar steeds gebiede was waar swartes grond kommunaal besit het. Maar die voormalige kolonies het verskillende stelsels gehad ingevolge waarvan swartes grond kon bekom. In die Oranje-Vrystaat is dit hoegenaamd nie toegelaat nie. In [[Natal]] en die Kaap is dit wel toegelaat. In Transvaal kon swartes grond koop, op voorwaarde dat dit dan op naam van 'n staatsamptenaar geregistreer word en hy dit dan in trust hou vir die koper. In 1905 het die Hooggeregshof beslis dat hierdie voorbehoud ongeldig was.<ref>Feinberg, supra, p. 122;Tshewu v Registrar of Deeds, 1905 T.S. 130.</ref> Verslae wat by die Beaumontkommissie ingedien is, het aangetoon dat meer as 'n miljoen morg in die hele Unie in die privaatbesit van swartes was.<ref>Beaumontverslag, U.G.25-16, par.68-9</ref> Dit is dienstig om voortaan swartes naturelle te noem want dit was die woord wat in die wet gebruik was. Die wet het 'n bylae gehad en dit het 'n lys vaste eiendomme bevat. In die wet word na hulle verwys as "in de Bijlage opgenoemde naturellestreek".