'''Quintus Junius Arulenus Rusticus''', (c. 35-93 n.C.), is beter bekend as Arulenus Rusticus, maar word ook Junius Rusticus genoem. Hy was 'n vriend en volgeling van [[Thrasea Paetus]], en was soos laasgenoemde 'n ywerige bewonderaar van die [[Stoa|stoïsynse]] filosofie. Hy was [[Tribuun van die plebsvolkstribuun]] in 66 n.C., die jaar wat Thrasea ter dood veroordeel is deur die [[Romeinse Senaat]]; en hy sy [[veto]] op die ''[[senatus consultum]]'' sou plaas, indien hy nie deur Thrasea verhoed is nie, aangesien dit vir hom sekerlik nootlottig sou wees, sonder dat die aangeklaagde se lewe gespaar sou word. Hy was [[Praetor]] in die burgeroorloë na die dood van [[Nero]], (69 n.C.), toe hy as een van die senaatsambassadeurs aan die Flawiese weermagte gewond is deur die manskappe van Petilius Cerialis. Hy het 'n besonder laat konsulskap beklee in 92 n.C. onder [[Domitianus]], maar is in die volgende jaar ter dood veroordeel weens sy [[panegiriek]] vir Thrasea. [[Suetonius]] skryf 'n panegyriek vir [[Helvidius Priscus]] aan hom toe; maar laasgenoemde werk is deur [[Herennius Senecio]] saamgestel, soos ons van beide [[Tacitus]] en [[Plinius die jongere|Plinius]] verneem.
