Wysiging soos op 14:23, 29 November 2015 wysig Naudefj (besprekings \| bydraes) Burokrate, Administrateurs 71 386 edits Opruim ← Ouer wysiging		Wysiging soos op 12:52, 20 Maart 2016 wysig maak ongedaan BurgertB (besprekings \| bydraes) Administrateurs 65 312 edits kNo edit summary Nuwer wysiging →
Lyn 15: == Naam == Die groot skeuring, of [[~~Oosterse Skisma~~Oos-Wes-skisma]], in die 11de eeu tussen die oostelike en westelike deel van die Christendom in die vroeë [[Romeinse Ryk]] het daartoe gelei dat twee kerke ontstaan het, die Ortodoks-Katolieke (oosterse) Kerk en die Rooms-Katolieke (westerse) Kerk. Die jaar 1054 word gewoonlik genoem as die tyd van die skeuring, hoewel dit eerder ’n geleidelike proses as ’n skielike skeuring was. Hoewel die term "Oosters" algemeen gebruik word vir die Ortodokse Kerk, kan dit vandag misleidend wees omdat daar baie sinodes van die Kerk in Wes-Europa en eintlik oral in die wêreld is. == Definisie == Byna van die begin af het Christene na die Ortodokse Kerk verwys as die "Een, Heilige, Katolieke (van die [[Grieks]]e καθολική, of universele) en Apostoliese Kerk".<ref>The Catholic Catechism: A Contemporary Catechism of the Teachings of the Catholic Church by John Hardon by 217 # Publisher: Doubleday # ISBN 0-385-08045-X # ISBN 978-0-385-08045-3 [http://books.google.com/books?id=3Ke37zpSv3gC&pg=PA217&lpg=PA217&dq=ignatius+orthodoxy+catholic+church&source=bl&ots=5NSM9Myhgd&sig=VZeyPRU_-7yMl09Fd2nLOcyNkdk&hl=en&ei=gMuASrSSI5qQtgeI6IDFCg&sa=X&oi=book_result&ct=result&resnum=6#v=onepage&q=&f=false]</ref> ’n Paar ander Christelike kerke maak vandag aanspraak op die naam – onder andere die [[Rooms-Katolieke Kerk]], die [[Anglikaanse Gemeenskap]], die Assiriese Kerk en die Oriëntaal-Ortodokse Kerk – maar die Oosters-Ortodokse Kerk beskou hierdie kerke as skismaties of in sommige gevalle selfs as ketters. Volgens hulle het die Assiriese en die Oriëntale Kerk die Ortodokse Kerk in die eerste paar eeue n.C. verlaat, en later het die Rooms-Katolieke dieselfde gedoen met die ~~Oosterse Skisma~~Oos-Wes-skisma (hulle was die grootste groep wat ooit die Kerk verlaat het). "Ortodoks" kom van die Griekse byvoeglike naamwoord ''orthos'' ("korrek", "reg") en die werkwoord ''dokein'' ("lyk soos", en dus in ’n breër sin "glo") of die selfstandige naamwoord ''doxa'' ("geloof"), en beteken dus reggelowig. Die Kerk het die naam aangeneem om hom te onderskei van ’n toenemende aantal nie-ortodokse Christelike kerke.<ref>Lace, William W. Christianity. San Diego, CA: Lucent Books, Inc., 2005</ref> Verskeie ander antieke kerke in Oos-Europa, Wes-Asië en Noord-Afrika gebruik ook die naam "Ortodoks", maar staan los van die Oosters-Ortodokse Kerk. Lyn 42: ’n Paar keer is die Ortodokse geloof in die gesig gestaar deur alternatiewe teologiese idees. In dié gevalle het die Kerk dit nodig geag om ’n "Groot" (ekumeniese, of algemene) Konsilie byeen te roep van alle beskikbare biskoppe in die wêreld. Die Kerk beskou die eerste sewe Groot Konsilies (wat tussen die 4de en 8ste eeu gehou is) as die belangrikstes. Daar was egter meer, veral die Sinodes van [[Konstantinopel]] (879–880, 1341, 1347, 1351, 1583, 1819 en 1872) die Sinode van [[Iaşi]] (1642) en die Pan-Ortodokse Sinode van [[Jerusalem]] (1672). Al dié konsilies het die Ortodokse standpunt van die Kerk help bepaal. Die Groot Konsilies het ’n demokratiese stelsel gevolg; elke biskop het een stem gehad. Lede van die [[Romeinse Ryk\|Keiserlike Romeinse]]/[[Bisantynse Ryk\|Bisantynse]] hof, abte, priesters, monnike en niegeestelikes mag teenwoordig gewees het en die raad toegespreek het, maar hulle is nie toegelaat om te stem nie. Die hoofdoel van die Groot Konsilies was om die fundamentele oortuigings van die Kerk as die waarheid te ondersoek en te bevestig, en om enige valse leerstelling wat die Kerk bedreig, te verwyder as dwaalleer. Die [[pous]] van Rome was in dié tyd die [[Primus inter pares\|“eerste onder gelykes”]]. Hoewel hy nie teenwoordig was by enige van die konsilies nie, het hy dié titel behou tot met die [[~~Oosterse Skisma~~Oos-Wes-skisma]] van 1054. Volgens die Ortodokse leerstellings gee die posisie van “eerste onder gelykes” geen bykomende mag of gesag aan die houer daarvan nie, maar dié spesifieke biskop is die organisatoriese hoof van ’n raad van gelykes (soos ’n president). Sy woorde en opinies dra nie meer gewig as enige ander biskop s’n nie. Daar word geglo die [[Heilige Gees]] lei die Kerk deur die besluite van die hele raad, nie een individu nie. Daarby moet selfs die raad se besluite deur die hele Kerk aanvaar word om geldig te kan wees. Lyn 48: Een van die besluite van die Eerste Konsilie van Konstantinopel (die tweede Groot Konsilie, in 381) wat deur latere konsilies ondersteun is, is dat die Patriarg van Konstantinopel gelyke status moes hê as die Pous van Rome aangesien Konstantinopel beskou is as die "Nuwe Rome". Hulle moes dus dieselfde voorregte geniet omdat hulle albei biskoppe van die keiserlike hoofstede was, maar die "biskop van Rome" sou voorrang hê bo die biskop van Konstantinopel omdat die Ou Rome die Nuwe Rome voorafgegaan het. Ná die ~~Oosterse Skisma~~Oos-Wes-skisma erken die Ortodokse Kerk egter nie meer die wettigheid van die pous nie en die patriarg is dus nou die "eerste onder gelykes", die pous se titel voor die skeuring. Dit beteken egter nie hy is die leier van die Kerk nie. Dit is ook nie ’n amptelike titel nie, maar net ’n manier om die senioriteit van die "keiserlike" biskoppe te beskryf in verhouding tot ander biskoppe. == Aantal volgelinge ==

Oosters-Ortodokse Kerk: Verskil tussen weergawes