Berlynse Muur: Verskil tussen weergawes

Content deleted Content added
Voyageur (besprekings | bydraes)
Voyageur (besprekings | bydraes)
Lyn 32:
Die indoktrinasie van Marxistiese-Leninisme het 'n verpligte deel van die skole se leerplanne geword. Dit het veroorsaak dat professore en studente op strepe na die Weste uitgewyk het. 'n Omvattende stelsel van politieke polisiërings-apparatus is deur die Oos-Duitse regering ingestel wat die bevolking in alle fasette van hul lewens dopgehou- en gemonitor het.<ref name="turner47">{{Sjabloon:Harvard aanhaling geen hakkies nie|Turner|1987|p=47}}</ref> Die Sowjetunie se gevreesde veiligheidspolisie, SMERSH, het hiermee gehelp.<ref name="wettig96">{{Sjabloon:Harvard aanhaling geen hakkies nie|Wettig|2008|p=96}}</ref>
 
Met die ongelukkigheid tussen die Sowjetunie en die Westerse moondhede oor die heropbou van Duitsland, en onenigheid oor die instel van 'n eenvormige geldstelsel, begin Stalin in 1948 met die [[:en:Berlin_Blockade|Berlin Blockade]]Berlyn-blokkade, deur te weier dat kosvoorrade en ander noodsaaklikhede na Wes-Berlyn vervoer mag word.<ref>{{Sjabloon:Harvard aanhaling geen hakkies nie|Gaddis|2005|p=33}}</ref> Die VSA, Brittanje, Frankryk, Kanada, Australië, Nieu-Seeland, Suid-Afrika en verskeie ander lande begin toe met 'n reuse "lugbrug" waar vragvliegtuie voorrade invlieg.<ref>{{Sjabloon:Harvard aanhaling geen hakkies nie|Miller|2000|pp=65–70}}</ref> Die Sowjets begin met 'n massiewe openbare veldtog teen die Weste se beleidsverandering en die kommuniste probeer hard om die 1948 -verkiesing te ontwrig, maar faal hopeloos in hul pogings,<ref name="turner29">{{Sjabloon:Harvard aanhaling geen hakkies nie|Turner|1987|p=29}}</ref> terwyl 300 000 Berlyners betoog dat die lugbrug voortgesit word.<ref>Fritsch-Bournazel, Renata, ''Confronting the German Question: Germans on the East-West Divide'', Berg Publishers, 1990, [[:en:Special:BookSources/0854966846|ISBN 0-85496-684-6]], page 143</ref> In Mei 1949 staak Stalin die blokkade en laat die Weste weer toe om voorrade na Wes-Berlyn te verskeep.<ref name="Gaddis 2005, p. 34">{{Sjabloon:Harvard aanhaling geen hakkies nie|Gaddis|2005|p=34}}</ref><ref>{{Sjabloon:Harvard aanhaling geen hakkies nie|Miller|2000|pp=180–81}}</ref>
 
Tot in 1952 was dit maklik om die afgebakende grensgebied op die meeste plekke tussen Oos-Duitsland en die WestersWesterse geokkupeerde sonesbesettingsones oor te steek.<ref name="dowty121">{{Sjabloon:Harvard aanhaling geen hakkies nie|Dowty|1989|p=121}}</ref> Op 1 April 1952 vergader die Oos-Duitse leiers met [[Josef Stalin]] in Moskou waartydens Stalin se minister van buitelandse sake, VyacheslavWjatseslaf MolotovMolotof, voorstel dat die Oos-Duitsers "'n passtelsel vir Wes-Duitse besoekers na gebiede in Oos-Berlyn instel om die vrye beweging van Westerse spioene na die DDR te stop." Stalin het saamgestem en die toestand as "onuithoudbaar" bestempel. Hy het voorgestel dat die Oos-Duitsers hul grensvestings moet opbou, maar ook verder gegaan en gesê "die afbakeningslyn tussen Oos- en Wes-Duitsland moet 'n grens wees- nie sommer enige grens nie- maar 'n gevaarlike een... Die Duitsers moet hul verdedigingslyn met hul lewens beskerm."<ref name="harrison240">{{Sjabloon:Harvard aanhaling geen hakkies nie|Harrison|2003|p=240-fn}}</ref>
 
Net hierna is die binnegrense tussen die twee Duitse state gesluit, en 'n doringdraad-heining is gebou. Die grens het egter oopgebly, hoewel die verkeer tussen die SowjetseSowjet- en die Westerse sektore ietwat beperk is. Dit het veroorsaak dat Berlyn 'n magneet geword het vir al die Oos-Duitsers, wat uit die DDR wou vlug, en na die stad gestroom het. Dit het ook 'n fokuspunt van spanning tussen die [[Verenigde State van Amerika]] en die [[Sowjetunie]] geword.
 
In 1955 het die Sowjets vir Oos-Duitsland beheer oor die beweging van burgerlikes in Berlyn gegee. Dit het beteken dat daar beheer aan 'n regime gebied is wat nie deur die Weste erken is nie.<ref name="harrison98">{{Sjabloon:Harvard aanhaling geen hakkies nie|Harrison|2003|p=98}}</ref> Die Oos-Duitsers het aanvanklik "besoeke" gemagtig sodat sy burgers familielede in Wes-Duitsland kon gaan besoek. Met die groot aantal Oos-Duitsers wat oorgeloop het na die Weste, het die Oos-Duitse regering in 1956 bepaal dat byna alle reise na die Weste beperk word.<ref name="dowty121">{{Sjabloon:Harvard aanhaling geen hakkies nie|Dowty|1989|p=121}}</ref> Die Sowjet ambassadeur in Oos-Duitsland, Mikhail Pervukhin het tot die slotsom gekom dat "die oop en onbeheerde grens tussen die sosialistiese- en die kapitalistiese hoofstad daartoe bydra dat die bevolking onbewustelik 'n vergelyking tref tussen die twee dele van die stad, en dit was nie altyd ten gunste van Oos-Berlyn nie."<ref name="harrison99">{{Sjabloon:Harvard aanhaling geen hakkies nie|Harrison|2003|p=99}}</ref>