Martin Heidegger: Verskil tussen weergawes
Content deleted Content added
Sobaka (besprekings | bydraes) |
Sobaka (besprekings | bydraes) No edit summary |
||
Lyn 31:
'''Martin Heidegger''' (Meßkirch, [[26 September]] [[1889]] – [[Freiburg im Breisgau]], [[26 Mei]] [[1976]]) was 'n [[Duitsland|Duitse]] [[filosoof]]. Hy word algemeen beskou as een van die invloedrykste filosowe van die twintigste eeu. Sy bekendste werk is ''Sein und Seit'' (Syn en Tyd) gepubliseer in [[1927]].
Heidegger is beide oor die inhoud van sy werk sowel as sy persoonlike lewe, 'n omstrede figuur. Sy uiters persoonlike, soms moeilik verstaanbare taalgebruik is in die oë van '
Heidegger was 'n ondersteuner van die [[Nasionaal-Sosialistiese Duitse Arbeidersparty|Nasionaal-sosialisme]] in Duitsland. Dit het 'n hewige debat ontketen tussen sy ondersteuners en kritici. Sommige mense beskou dit as 'n persoonlike swakheid en basies irrelevant terwyl ander van mening is dat dit inherente tekortkominge in sy denke ontbloot.
Lyn 47:
Nadat die filosofie vernuwe word, wil Heidegger ook die gemeenskap vernuwe. Op [[21 April]] [[1933]] kies sy kollegas hom eenparig as die nuwe rektor van die Freiburg universiteit. Hy volg hiermee professor von Möllendorf op wat (waarskynlik) onder druk van die Nazi-regering die dag tevore afgetree het. Op [[3 Mei]] 1933 word hy met 'n groot aantal ander hoogleeraars en dosente lede van die NSDAP (vir hierdie groep was dit nie verpligtend om lidmaatskap van die party te aanvaar nie, in teenstelling met staatsamptenare vir wie dit wel verpligtend was). Heidegger se prakties-politieke optredes vind sy hoogtepunt in die beroemde/berugte Rektoraatsvoordrag op [[27 Mei]] 1933, waarmee hy sy nuwe pos aanvaar. 'n Aantal ander voordragte en lesings uit daardie jaar getuig van sy geloof in die nuwe Duitsland.
In sy Rektoraatsvoordrag spreek hy hom ten gunste van hierdie Duitse rewolusie uit. Heidegger se tyd as rektor word egter gekenmerk deur konflik met Nazi studente, intellektuele en burokrate. Na 'n jaar (April [[1934]]) dien hy sy bedanking as rektor in. Hy bly egter 'n hoogleraar aan die universiteit van Freiburg en lid van die NSDAP tot aan die einde van die Tweede Wêreldoorlog. Hy bly tot die einde van sy lewe in sy denke getrou aan sy ideaal van 'n ''nationale Erhebung'', gegrond op die oorspronklike denke van die ou Grieke (die voor-socratici) en mede geïnspireerd deur digters soos Hölderlin.
Na het einde van die Tweede Wêreldoorlog lê die Franse besettingsmag 'n leerverbod op hom. Sy hoogleraarskap word hom nie ontneem nie, sy salaris word betaal, maar hy mag geen lesings meer gee nie. Heidegger verkeer daardeur geruime tyd in ‘n ernstige psigologiese krisis. Vanaf begin jare vyftig besin hy homself oor die wese van die kuns, van die taal en van die tegniek. Een kerntema bly die kritiek op die menslike wil tot mag, tot wêreldoorheersing en die maatelose oormag van die tegniek. Daarteenoor stel hy die mens/digter/filosoof as die hoeder van die ''Syn''. Hy word 'n spreker by seminare en geniet hoë aansien. Baie van sy werk word in ander tale vertaal, en veral in [[Frankryk]] beleef onder andere via [[Emmanuel Levinas]] 'n ware Heidegger-renaissance. Sedert die begin jare sewentig onttrek hy hom al hoe meer van die openbare lewe. Hy sterf op 26 Mei 1976 in Freiburg. Op sy uitdruklike versoek word hy op [[28 Mei]] in sy geboorteplek Meßkirch volgens katolieke gebruike begrawe.
==Eksterne skakels ==
| |||