Sybel Coetzee: Verskil tussen weergawes

'''Sybel Coetzee''' is ’n [[Afrikaans]]sprekende [[Suid-Afrika]]anse aktrise wat veral in die sewentigerjare groot opgang gemaak het in die [[Suid-Afrika|plaaslike]] rolprentbedryf. Haar laaste filmrol was as [[Hansie Cronjé]] se ma in die fliek oor dié krieketkaptein se lewe, "''[[Hansie (rolprent)|Hansie]]"''.

Ná skool het sy drama studeer aan die [[Universiteit van Stellenbosch]] waar sy in haar tweede jaar die rol van die matriekmeisie Lana in ''[[Môre, Môre]]'' aangebied is. In dié rolprent het dramalegendes soos [[Anna Neethling-Pohl]] en [[Tobie Cronjé]] haar touwys gemaak. In die 1970’s het die Afrikaanse rolprentbedryf ’n opbloei beleef en Coetzee was destyds die voorste nooi in romantiese flieks.

In 1976 het Coetzee in die omstrede rolprent "''[[Ter wille van Christine]]"'' gespeel, ook ’n produk van Jan Scholtz en [[Elmo de Witt]]. Daarin was sy ’n Rooms-Katolieke verpleegster op wie [[Hans Strydom]] se karakter, ’n [[Nederduitse Gereformeerde Kerk|NG]] predikant, verlief geraak het. Voor haar rol in "''Hansie"'' (2008) was sy in 1999 die laaste keer op TV te sien in die M-Net-sepie "''[[Egoli: Plek van Goud]]"'' as Fransie Schoeman, die ma van [[Lindie van Eeden]] se karakter, Karin.

Op [[31 Desember|Oujaarsaand]] [[1978]] is haar loopbaan amper kortgeknip toe sy ’n ernstige gesigbesering in ’n motorongeluk opdoen. Coetzee was besig om aan die rolprent ''Flashpoint Africa'' saam met Gayle Hunnicutt en Trevor Howard te werk. Tydens die verfilming het sy bosluiskoors opgedoen en breinfloute agter die stuurwiel gekry. Ondanks die litteken aan haar voorkop het die vervaardiger [[Jan Scholtz]] haar kort daarna die vroulike hoofrol in "''[[Diamant en die Dief]]"'' aangebied.

Haar en Möller se paaie het in die laat sewentigerjare weer gekruis toe hulle die romantiese hoofrolle vertolk het in die fliek "''Gemini"''. Hulle is omstreeks 1980 getroud. Möller was onder andere ’n vervaardiger in die rolprentbedryf en direkteur van die maatskappy Combined Artists, wat die ondersoekendejoernalistiek-program Carte Blanche in 1988 begin het.

Omdat hulle nog na die teater verlang het, het hulle die Barnyard-teater in ’n skuur, vandaar die naam, op die plaas begin. Dié konsep het hulle algaande uitgebrei en het later tweedrie van dié teaters in [[Johannesburg]] en een in [[Durban]], [[Kaapstad]] en [[Pretoria]] begin. In 1999 het die gesin na [[Stellenbosch]] verhuis sodat die seuns na aan die universiteit kon wees. Albei het hulle in ’n finansiële rigting bekwaam: Marius het later in Johannesburg gaan woon en Heindrich in [[Londen]] saam met sy vrou, Stelli, wat hy op universiteit ontmoet het.