Wysiging soos op 06:17, 31 Maart 2016 wysig Naudefj (besprekings \| bydraes) Burokrate, Administrateurs 71 387 edits Opruim ← Ouer wysiging		Wysiging soos op 08:23, 31 Maart 2016 wysig maak ongedaan Morne (besprekings \| bydraes) 86 135 edits No edit summary Nuwer wysiging →
Lyn 1: Die '''Vrouesendingbond''' was 'n ~~Afrikaanse~~[[Afrikaans]]e vrouevereniging wat amptelik van [[21 Maart]] [[1890]]<ref>Wallis, F. 2000. ''Nuusdagboek: feite en fratse oor 1000 jaar''. Kaapstad: Human & Rousseau.</ref> af in [[Kaapland]], mettertyd in al vier die destydse provinsies van [[Suid-Afrika]] asook uiteindelik in [[Suidwes-Afrika]] (1970) en [[Rhodesië]] (1957, as die Midde-Afrikaanse Sendingvereniging) takke gestig het wat ~~vroulike lidmate~~vrouelidmate van die [[Nederduitse Gereformeerde Kerk]] die geleentheid gebied het om by die sending betrokke te raak, nie alleen op die Afrika-vasteland nie, maar ook wêreldwyd. Ná byna 'n eeu van prysenswaardige diens is die vereniging in 1983 ontbind en het lede deel geword van die NG Kerk se Vroueaksie, later genoem Vrouediens. 'n Mannesendingbond is in 1908 gestig, terwyl daar uit die Vrouesendingbond 'n Medesendingarbeidsters vir jonger vroue ontstaan het en 'n Kinderkrans vir die jeug. == Agtergrond == Lyn 28: Toe die sinode verder besluit dat al die besluite onder leiding van hierdie selfde manne uitgevoer sou word, het 'n nuwe geseënde tydperk vir die sending aangebreek. Twee jaar later is die [[Kweekskool]] op [[Stellenbosch]] geopen. By daardie geleentheid is aan die twee hoogleraars, [[Nicolaas Hofmeyr\|N.J. Hofmeyr]] en [[John Murray]], opgedra om 'n konferensie te reël vir Christene van die hele Suid-Afrika om sake van algemene belang te bespreek, onder meer „die bevordering en algemene belangstelling in die evangelieverkondiging onder die heidene". Dié konferensie het in April 1860 op [[Worcester]] plaasgevind. Byna 400 afgevaardigdes van Presbiteriane, Lutherane, Morawiërs, Independente, Episkopale en [[Gereformeerde Kerke in Suid-Afrika\|Gereformeerdes]] het saamgekom. Een van die vrugte was die geseënde geestelike herlewing in baie dele van die land. 'n Ander was die besluit om dr. [[William Robertson]] na [[Europa]] te stuur om evangeliedienaars te soek en dan is £1 000 beloof vir die koste van die sending. Onder ~~hulle~~diegene wat so verkry is, was die sendelinge [[Alexander MacKidd]], 'n Skot, en [[Henri Gonin]], 'n Switser, wat in 1861 na die Soutpansberg en Saulspoort onderskeidelik gegaan het. Dit is nie aan [[Alexander MacKidd]] vergun om lank onder die Buys-stam van die Soutpansberge te arbei nie. 'n Paar jaar naná sy aankoms is hy oorlede en het [[Stephanus Hofmeyr]] sy plek ingeneem om sodoende die eerste buitelandse sendeling van die NG Kerk te word. Die sendingbelangstelling het toegeneem, die doeke van die tentwonings is oopgespan en die Kerk se baanbrekers het uitgetrek: A.C. Murray na Njassaland en A.A. Louw na Masjonaland. Intussen is berigte ook ontvang van die wonderwerke van [[Robert Moffat]] op [[Kuruman]] en in die [[Kalahari]]-woestyn, van die werk en beproewings van Francois Coilliard in Barotseland, van die taaie geduld waarmee die Wesleyane aangehou het met hul werk onder die Namakwas, van die geseënde arbeid van die Rynse sendelinge op Stellenbosch en elders. Geen wonder dat 'n groepie vroue op Wellington juis in hierdie tyd daartoe oorgegaan het om 'n vrouevereniging te stig, die geseënde Vrouesendingbond, wat sy 75-jarige bestaan in 1964 feestelik kon gedenk, maar ses jaar voor sy honderdjarige bestaan ontbind is.

Vrouesendingbond: Verskil tussen weergawes