Martin Heidegger: Verskil tussen weergawes

Content deleted Content added
Sobaka (besprekings | bydraes)
No edit summary
Sobaka (besprekings | bydraes)
kNo edit summary
Lyn 72:
Met sy Freiburgse ''Antrittsrede'' ([[24 Julie]] [[1929]]) ''Was ist Metaphysik'' trek Heidegger baie aandag, veral met die afsluitingsvraag wat hom sy hele lewe lank sou besighou: ''Warum ist überhaupt Seiendes und nicht vielmehr Nichts?'' (Waarom is daar hoegenaamd Synde en nie eerder Niks nie?). Oorigens dui hy in die toespraak aan dat hy die akademiese onderwys sou wil hervorm. Hy beveel aan dat studie weer 'n hernude aanvang moet vind in die denke van die 'ou Grieke', boonop moet daar 'n einde gemaak word en aan die onsamenhangende verskeidenheid van die afsonderlike vakke. Die rede beteken ook 'n breuk met ''SuS'' omdat Heidegger hom nou minder uitlaat oor die individu en abstrakte beelde, maar die ''Existens'' (bestaan) op die voorgrond plaas. Hy rig hom meer op die konkrete gebeure as "die geskiedenis van die waarheid" en dan gebonde aan 'n gemeenskap: wat die ''Geschichtlichkeit'' (historisiteit) van die ''Dasein'' is.
 
===Wesenlike waarheid===
In sy lesings oor die wesenlike waarheid kom die pre-[[Sokrates]] filosowe en [[Plato]] aan die orde. Hierin besin hy homself opnuut oor die wese van die [[waarheid]]. Wese word hier gebruik soos in die Griekse woord ''aletheia'' uitgedruk word: letterlik onverborgenheid. Daarby onthul hy die struktuur van die waarheid soos dit voorafgaan en vormgee aan die gangbare opvatting van waarheid. Van 'n ware uitspraak verwag ons duursaamheid en betroubaarheid, dat dit altyd akkuraat is en ons lewens ondersteun. Ons weet egter ook dat die werklikheid nooit totaal vasgevang kan word in een uitspraak daaroor nie. Daarvoor is dit altyd te kompleks. Heidegger se uitgangspunt van die waarheid is die waar-neem, byvoorbeeld as ons proe of die sop sout genoeg is: die tong proe, die brein beoordeel en ons stel vas. Sulke uitsprake, maar ook in die wetenskappe, is moontlik op voorafgaande niveau, die waarheid daarvan onthul word maar ook tegelykertyd verberg word. Wat verberg word, kan deels onthul word, maar dan weer op dieselfde manier tog ook verbloemend wees. So sal daar nooit een definitiewe antwoord op welke vraag wees nie.