In sy RektoraatsredeRektoraatsvoordrag ([[27 Mei]] [[1933]]: ''Die Selbstbehauptung der deutschen Universität'') stel Heidegger dit dat hy homselff beskou as die ''Führer'' van 'n nuwe akademiese gemeenskap in die Nuwe Duitsland, 'n ''Kampfgemeinschaft'' op soek na die waarheid van die ou Grieke. Hy wys die studente op hul verbondenheid met "die volk" wat die draer is van die oorspronklike waarheid, en bind die studente nouer aan die volksgemeenskap deur middel van ''Arbeits''-, ''Wehr''-, und ''Wissensdienst''. Hy sien hierin 'n grootse begin van 'n totaal nuwe tydperk waarin studente met wetenskaplikes saamwerk binne 'n egte akademiese gemeenskap soos hy reeds in sy ''Antrittsrede'' (1929) aangekondig het.
