Rynse Sendinggenootskap: Verskil tussen weergawes

 

== In Suidwes-Afrika ==

[[Beeld:Damaras in die Omatjette-reservaat, waar Rynse sendelinge van Omaruru bearbeiding gedoen het.jpg|duimnael|links|250px|Damaras in die Omatjette-reservaat, waar Rynse sendelinge van Omaruru hulle bearbei het.]]

[[Lêer:Missionshaus in Omaruru.jpg|duimnael|regs|270px|Die Missionshaus (sendinghuis) op Omaruru is opgerig in 1890.]]

[[Lêer:Rheinische missionskirche otjimbingwe namibia.jpg|duimnael|links|180px|Die Rynse sendingkerk op [[Otjimbingwe]].]]

[[Beeld:Eerstedagkoevert, Duitse sendelinge in Suidwes-Afrika.jpg|duimnael|regs|320px|Suidwes-Afrika het op 16 Februarie 1989 vier posseëls uitgereik ter nagedagtenis aan die Duitse sendelinge met 'n spesiale posstempel van die Rheinische Missions-Gesellschaft. Kloksgewys van links: [[Hugo Hahn]], [[Johann Schmelen]], [[Franz Kleinschmidt]] en [[Johann Krönlein]].]]

In die [[Kaapkolonie]] was die Westerse beskawing, waarvan die RSG-sendelinge draers was, reeds taamlik goed gevestig toe hulle daar aankom; daarom kon hulle rustig vorder op min of meer gebaande weë. In die huidige [[Namibië]], wat hulle vanaf 1842 binnegegaan het, was die geval net die mooi die teenoorgestelde. Hier het ’n uiters moeilike taak op hulle gewag, want die droë, warm klimaat was uitputtend vir Europeërs en die Nama- en Hererostamme oorlogsugtig dat hulle die evangelie geensins geredelik aanvaar het nie. Tot 1884 was die gebied onder die beheer van heidense stamhoofde. Die sendelinge moes, sonder die beskerming van ’n Westerse regering, elementêre opvoedingswerk onderneem buiten die verkondiging van die evangelie. By geleenthede, in 1853 en ’59, moes hulle magteloos toekyk hoe die inheemse bevolking hul sendingstasies in puin gelê het en moes hulle van vooraf begin. Ook was baie van die inboorlinge aan drank verslaaf wat beginsellose smouse die gebied binnegebring het in ruil vir beeste. Die sendelinge het hierdie smousery teengestaan en meermale opgetree as vredemakers in die gedurige oorlogvoering tussen die Namas en Herero’s. So het hulle die sogenaamde sendelingsvrede tussen die stamhoofde [[Maherero]] en [[Jan Jonker Afrikaner]] bewerkstellig.