Johann Krönlein: Verskil tussen weergawes
Content deleted Content added
Skakel |
Morne (besprekings | bydraes) |
||
Lyn 27:
== Sendingwerk ==
[[Beeld:Ou Rynse sendingkerk, Keetmanshoop.jpg|duimnael|regs|180px|Die ou Rynse sendingkerk op [[Keetmanshoop]], nou 'n museum, is in 1869 opgerig, twee jaar nadat Krönlein die dorp gestig het.]]
[[Beeld:Kirche in Berseba.jpg|duimnael|links|240px|Die huidige Lutherse kerk op Berseba, tot 1957 die Rynse sendingkerk. Dis bekend of dit die kerk van 1857 is wat 'n toring gekry het en of dit heeltemal 'n nuwe bousel is nie.]]
As sendeling was hy 'n sterk persoonlikheid, en daarby 'n harde en voorbeeldige werker; hy probeer om sy gemeente van deelname aan die politiek te weerhou en om die groot aantal stamoorloë en rooftogte te verhinder. Hy keer na sy besoek aan Duitsland in 1867 terug as superintendent van die Rynse Sendinggenootskap in Namaland, 'n pos wat hy tot 1877 beklee, toe hy weens swak gesondheid en ter wille van gesinsomstandighede aftree en hom daarna op [[Stellenbosch]] vestig.
Line 33 ⟶ 35:
Krönlein belê die konferensie van [[Rynse sendeling]]e op [[Otjimbingwe]] in 1870, en neem enkele maande daarna deel aan die vredeskonferensie van Nama en Herero op [[Okahandja]] wat in September 1870 plaasvind. Saam met [[Carl Hugo Hahn|C. Hugo Hahn]] en andere, speel hy die rol van vredemaker wat die "ware vrede" (ook genoem die Vrede van Okahandja), die 10 jaar van vrede onder die stamme (1870–'80) sou inlui.
Sy stasie, Berseba, was 'n geografiese middelpunt waar baie politieke drade byeengekom het en Krönlein hou die leiding stewig vas. Toe die Kaapkolonie se afgesant W. Coates Palgrave in 1876 die land besoek, lei Krönlein die onderhandelinge met hom oor uitbreiding van die Kaapse gesag na Namaland. Enkele jare ná sy uittrede kom hy in 1882 weer na SWA om tevergeefs in opdrag van sy genootskap vrede onder die stamme te probeer bewerk in die fel stryd wat opnuut in 1880 uitgebreek het.
== Aftrede ==
| |||