Johann Schmelen: Verskil tussen weergawes
Content deleted Content added
Morne (besprekings | bydraes) |
Morne (besprekings | bydraes) No edit summary |
||
Lyn 22:
Schmelen se vroegste vertalings in die Namataal (bewaar in die Grey-versameling van die SAOB, Kaapstad, as ongedateerde, eiehandig geskrewe manuskrip) is 'n vertaling van H. Wester se Nederlandse kategismus van die geskiedenis van die [[Ou Testament|Ou]] en [[Nuwe Testament]], waaraan hy 'n gesang toevoeg. Hierdie teks en die boek deur Schmelen met 'n byna soortgelyke inhoud wat in 1830 in Kaapstad deur William S. Bridekirk gedruk is (''Kwii Namatiigna kannis.- Namakoaandiis'' ['' 'n Namavraeboek vir Namakinders''], Kaapstad, 1830), is blykbaar die eerste waarin 'n praktiese poging aangewend is om die vier soorte suigklanke in die Namataal te onderskei.
Schmelen se leesboek in Nama vir kinders en volwassenes wat uittreksels uit die Skrif bevat, is in 1830 ook deur Bridekirk gepubliseer, en in 1831 verskyn Schmelen se boekie met 13 gesange in Nama. In dieselfde jaar publiseer Bridekirk ook Schmelen se vernaamste werk, die Evangelies, waarvoor hy die lang reis aangepak het met sy vrou wat hom met die proeflesing help: ''Annoe kayn hoeaati haka kanniti'' (''Die vier boeke van die heilige blye boodskap'', Kaapstad, 1831). Om die een of ander rede, miskien weens 'n gebrek aan geskikte setsel, word slegs een van die suigklanke in hierdie Nama-uitgawe van die Evangelies aangegee (slegs die eiehandige eksemplaar in die Grey-versameling bevat al die suigklanke, soos op 2 Oktober 1840 deur Schmelen ingeskryf), en die teks kon dus nie maklik gelees word nie, nóg deur die Nama nóg deur ander sendelinge, wat later verkies om die vertaling van die Noorweër [[Hans Christian Knudsen|H.C. Knudsen]] te gebruik. Nietemin is Schmelen se vertaling die aanvoorwerk vir die Nama-Bybel wat ná 1938 deur Friedrich Pönnighaus voltooi en in 1967 in Kaapstad uitgegee is.
== Laaste jare ==
| |||