Grootvadersbosch: Verskil tussen weergawes

Grootvadersbosch is in die voetheuwels van die [[Langeberg]], oos van [[Oude Post]] en die [[Tradouwpas]] na [[Barrydale]] en noord van die grondpad van [[Swellendam]] oor [[Buffeljagsrivier]] en [[Suurbraak]] na [[Heidelberg]]. Beide die [[Slangrivier]] en die [[Duiwenhoksrivier]] ontspring in die gebied.

In hierdie woud is die [[bosbok]] vir die eerste maal deur 'n Europese wetenskaplike gesien toe die Sweed [[Anders Sparrman]] die streek in 1776 besoek het. Nadat meer as 50 jaar daarna gesoek is, het John Visser in November 1969 die eiers van die [[spesie|paddaspesie]] ''Heleophyryne purcelli orientalis'' hier opgespoor.

[[VOC]]-soldate het reeds vroeg die hout in die bosse begin ontgin. Trekboere het hulle in die omgewing gevestig en in 1724 verkry Roelof Olofsz die plaas Grootvadersbosch. Daarna was Jacobus Steyn die eienaar. In 1744 stig goewerneur [[Hendrik Swellengrebel]] hier 'n skool en stuur sieketrooster Abraham Schietekat om as onderwyser diens te doen en na die geestelike versorging van die boere om te sien. Pionier-koloniseerder [[Benjamin Moodie]] verkry die plaas in 1817 en ontwikkel hierdie bakermat van die Moodie-familie in Suider-Afrika tot een van die vooraanstaande plase in die Overberg. Die plaas lewer [[hout]], [[koring]], [[vrugte]], [[tabak]], [[wyn]] en [[brandewyn]]. Deur die jare heen het verskeie bekende persone die plaas besoek: die plantkundiges [[Carl Thunberg]] in 1772 en [[Francis Masson]], die reisiger en anvonturier [[Francois le Vaillant]] in 1782, die sendeling en plantkundige [[James Backhouse]] en in 1830 die sendeling dr. [[John Philip]].