NG gemeente Zeerust: Verskil tussen weergawes

Content deleted Content added
Morne (besprekings | bydraes)
Lyn 41:
Die gemeente het in baie opsigte in die eerste tydperk ná die Driejarige Oorlog in 'n haglike toestand verkeer. Geld en voedsel was skaars. Die rantsoene wat wel van die regering ontvang is, is ten duurste op die rekening van die verbruiker gelewer. Die pryse van diere het die hoogte ingeskiet. Plase en erwe is deur Jode en uitlanders teen belaglike pryse gekoop. Oor droogte en vleispryse word geskryf: "De droogte is vreeslijk. Marico staat aangeschreven als een waterrijk district, doch thans zijn fonteinen en putten droog, en zelfs van de grootste stroomen staan. Het veld is kaal en wit. De mielies staat wit op de landen. Wij hebben dit nog nooit zoo gezien." Die mense was totaal verarm. Baie het in gehawende tente gewoon.
 
Ds. Van der Spuy skryf: "Een vader verhaalde ons de laaste week dat hil en zijn vrouw met kinderen vijf dagen lang in den berg doorgebracht hebben om van wilde vruchten te leven.” Sendelinge kon die verarmde swart mense wat kom kos vra, nie van die sendingstasie weg kry nie. Uit 'n sensusopname in die distrik het die volgende gegewens duidelik geword: daar was 139 weduwees, 367 vaderlose weeskinders, en 77 moederlose weeskinders, 88 sonder vader of moeder en 39 verminktes. Ds. Van der Spuy het selfs 'n persoonlike brief aan genl. [[Louis Botha]] geskryf om die behoeftes van broodsgebrek en karige kleding weens die droogte en oorlog onder die regering se aandag te bring. Met die Nagmaalsnaweek in Januarie 1904 bars 'n hewige [[donderstorm]] los. "De hagelsteenen weegende tot een half pond, doorboorden dakken van het beste ijzer gelegd."
 
Op [[2 Junie]] [[1909]] sterf die pastorie moeder, Anna Margaretha van der Spuy (geb. Kloppers), en is die pastorie en die gemeente in rou gedompel. Dan sluit die berig in die Kerkbode in Maart 1903 af: