Britse weermag tydens Eerste Wêreldoorlog: Verskil tussen weergawes

Met die uitbreek van die oorlog in Augustus 1914 was die Britse beroepsleër 'n klein professionele mag bestaande uit  247,432 staande troepe.  Byna helfte van die beroepsleër (74 van die 157 infanterie bataljons en 12 van die 31 kavalrie regimente), was oorsee gestasioneer in garnisoene dwarsoor die [[Britse Ryk]].<ref name="tr504">Tucker & Roberts (2005), p. 504</ref> Die ''Royal Flying Corps'' was deel van die weermag totot  1918. Met die uitbreek van die oorlog het dit bestaan uit 84 vliegtuie.<ref name="tr504">Tucker & Roberts (2005), p. 504</ref>

Die beroepsleër was gerugsteun deur die [[:en:Territorial_Force|''Territorial Force]]'' en deur reserviste. In Augustus 1914 was daar drie vorme van reserviste. Die ''Army Reserve'' van afgetrede soldate was 145,350 man sterk.<ref name="reserve"><cite class="citation web" contenteditable="false">Baker, Chris. </cite></ref> Die ''Special Reserve'' het 'n verdere  64,000 man gehad en was 'n deeltydse mag soortgelyk aan die ''Territorial Force''.<ref name="reserve"><cite class="citation web" contenteditable="false">Baker, Chris. </cite></ref> Die ''National Reserve'' het ongeveer 215,000 man gehad.<ref name="tr504">Tucker & Roberts (2005), p. 504</ref><ref name="reserve"><cite class="citation web" contenteditable="false">Baker, Chris. </cite></ref>

Die beroepsleër en die reserviste was - ten minste op papier- 'n gemobiliseerde mag van amper 700,000 man, alhoewel slegs 150,000 onmiddelikonmiddellik beskikbaar was vir die  ''British Expeditionary Force'' (BEF) wat na die vasteland gestuur is. Dit het bestaan uit ses infanterie afdelings en een van kavallerie.<ref name="tr504">Tucker & Roberts (2005), p. 504</ref> In kontras hiermee het die Franse weermag in 1914  'n mag gemobiliseer van 1,650,000 troepe en 62 infanterie afdelings terwyl die Duitse weermag 1,850,000 troepe mobiliseer het en 87 infanterie divisies.<ref>Addington (1984), p. 92</ref>

Brittanje het die oorlog begin met ses staande en veertien reserwe infanterie divisies. Gedurende die oorlog is 'n verdere ses staande, veertien ''Territorial'', 36 [[:en:Kitchener's_Army|'Kitchener's Army]]'' en ses ander divisies gevorm - insluitend die [[:en:63rd_(Royal_Naval)_Division|''Naval Division]]'' van die [[Britse Vloot|Royal Navy]].<ref>Tucker & Roberts (2005), p. 505</ref>

Met verloop van die oorlog het die samestelling van die infanterie afdelings geleidelik verander - met groter klem wat geplaas is op die voorsiening van organiese steunvuur aan die infanterie afdelings. Teen 1918 het 'n Britse divisie bestaan uit drie infanterie brigades - elk bestaande uit drie bataljonne. Elkeen van hierdie bataljonne het 36 [[:en:Lewis_machine_gun|Lewis masjiengewere]] gehad. Daar was in totaal 324 van hierdie wapens in die divisie. Hier benewens was daar 'n afdelings- masjiengeweer bataljon wat toegerus was met 64 [[Vickers-masjiengeweer|Vickers masjiengewere]] in vier kompanies van 16 gewere. Elke brigade in die divisie het 'n mortier battery gehad met agt  [[:en:Stokes_Mortar|Stokes mortiere]].<ref name="tr504">Tucker & Roberts (2005), p. 504</ref> Die artillerie het die samestelling van die batterye gereeld verander. Op hierdie wyse het die weermag drasties verander met verloop van die oorlog in reaksie op verskeie verwikkelinge - van die beweeglike oorlog tydens die openingsweke na die statiese loopgraafoorlog van 1916 en 1917.<ref name="messenger">Messenger (2005), pp. 25–26</ref> Die kavalriekavalarie van die ''British Expeditionary Force'' het  9.28% van die weermag verteenwoordig; teen Julie 1918 het dit slegs 1.65% verteenwoordig. Die infanterie het van  64.64% in 1914 verminder na 51.25% van die weermag in 1918 terwyl die ''Royal Engineers'' vermeerder het van 5.91% na 11.24% in 1918.<ref name="ch212">Chandler (2003), p. 212</ref>