Cottesloe-kerkeberaad: Verskil tussen weergawes
Content deleted Content added
Morne (besprekings | bydraes) No edit summary |
|||
Lyn 89:
Op die laaste dag van die beraad (14 Desember 1960) het die afgevaardigdes, met 'n groot meerderheid van stemme, 17 besluite geneem.<ref>Naude, supra, p. 52.</ref> Voor die konferensie verdaag het, het aartsbiskop Joost de Blank van die [[Anglikaanse Kerk]] sy kollegas in die NG Kerk verskoning gevra vir die dinge wat hy dikwels oor hulle kwytgeraak het. Hy het gesê hy stem nie noodwendig met hulle standpunte van die voorafgaande week saam nie, maar dat hy nie die reg gehad het om hulle te veroordeel nie.<ref>Naude, supra, p. 50.</ref> Na die beraad het dr. Visser 't Hooft 'n persverklaring uitgereik aan wagtende perslui. Een van hulle het gevra of hy besef dat die verklaring dinamiet bevat.<ref>Naude, supra, p. 53.</ref> Die afgevaardigdes van die NGK het hul eie verklaring bygevoeg. Die afgevaardigdes van die NHK het 'n afsonderlike verklaring uitgereik waarin hulle aangevoer het dat afsonderlike ontwikkeling die enigste regverdige oplossing was vir die land se rasse probleme. Sommige van hulle het openlik erken dat hulle oornag met die Eerste Minister, Dr. Verwoerd, beraadslaag het.<ref>Matthews, supra, p. 202.</ref>
===
KONSULTASIE VERKLARING
DEEL I
Ons het ontmoet as afgevaardigdes van die ledekerke in Suid-Afrika van die Wêreldraad van Kerke, met verteenwoordigers van die Wêreldraad self, om die Heilige Gees se leiding te soek om die ingewikkelde probleme van menseverhoudings in die land te verstaan en mekaar te raadpleeg oor ons gemeenskaplike taak en verantwoordelikheid in die lig van die Woord van God. Ons aanbidding, Bybelstudie, gesprekke en persoonlike kontak het ons gelei na ʼn diepere besef van mekaar se oortuigings en optredes. Ons volgende taak sal wees om verslag te doen aan ons onderskeie kerke, met die besef dat die uiteindelike betekenis van ons vergadering sal bestaan uit die getuienis en besluite van die kerke self voortspruitend uit hierdie konsultasies.
Die algemene tema van ons samesyn hierdie sewe dae was die Christelike houding jeens rasseverhoudings. Ons is verenig in ons verwerping van onregverdige diskriminasie. Nietemin was wyd uiteenlopende oortuigings uitgespreek oor die basiese geskilpunte oor apartheid. Hulle strek, aan die een kant, van die veroordeling dat dit in beginsel onaanvaarbaar, in stryd met die Christelike roeping en onwerkbaar in die praktyk is, tot die oortuiging aan die ander kant dat ʼn beleid van differensiëring verdedigbaar is uit ʼn Christelike oogpunt, dat dit die enigste realistiese oplossing vir die probleem van rasseverhoudings is en daarom in die beste belang van die onderskeie bevolkingsgroepe.
Ten spyte van hierdie uiteenlopende sienswyse is ons nietemin in staat om die volgende bevestigings te gee oor menslike behoefte en geregtigheid, soos hulle die verhoudings tussen rasse van hierdie land affekteer. Uit die aard van die saak is die ooreenkomste hierin aangeteken nie – en gee nie voor om te wees nie – verteenwoordigend van die oortuigings van die ledekerke nie.
Die Kerk van Jesus Christus, deur sy aard en roeping, is diep besorg oor die welvaart van al sy mense, beide as individue en as lede van sosiale groepe. Dit is geroepe om menslike behoeftes te bedien in watter omstandighede of vorme dit ook al verskyn, en om aan te dring dat dit met geregtigheid geskied. Met sy sosiale bediening moet die Kerk kennis neem van alle houdings, kragte, beleide en wette wat die lewens van mense affekteer; maar die Kerk moet verkondig dat die finale maatstaf van alle sosiale en politieke optrede behels die beginsels van die Woord met betrekking tot die verwesenliking van alle mense van ʼn lewe wat hul Godgegewe roeping werd is.
Ons doen daarom hierdie beroep op ons Kerke en alle Christene, met die versoek om elke stelling te oorweeg waar hulle kan verenig in hul bediening namens die mense in die gees van eensgesindheid.
DEEL II
# Ons erken dat alle rassegroepe wat permanent in ons land woon deel is van ons totale bevolking, en ons beskou hulle as inheems. Lede van hierdie groepe het ʼn gelyke reg om hul bydrae te maak tot die verryking van die land se lewe en om te deel in gevolglike verantwoordelikhede, belonings en voorregte.
# Die huidige spanning in Suid-Afrika is die gevolg ʼn lang historiese ontwikkeling en alle groepe is verantwoordelik daarvoor. Dit moet ook gesien word in die konteks van gebeure in ander wêrelddele. Die Suid-Afrikaanse toneel word radikaal beïnvloed deur die magsverlies van die Weste en die drang na selfbeskikking deur die volke van Afrika.
| |||