Marcel Pagnol: Verskil tussen weergawes

Pagnol is op 28 Februarie 1895 gebore in [[Aubagne]], 'n klein plattelandse dorpie in die omgewing van [[Marseille]]. Hy was die oudste seun van Joseph Pagnol en Augustine Lansot. Sy pa was 'n plaaslike skoolmeester, 'n beroep wat destyds hoog geag is, terwyl sy ma 'n naaldwerkster was. Marcel het twee jonger broers gehad, Paul en René, sowel as 'n jonger suster Germaine.

Hy begin sy studies in literatuur aan die Universiteit van [[Aix-en-Provence]], maar moes dit onderbreek weens die uitbreek van die [[Eerste Wereldoorlog]] toe hy opgeroep is as voetsoldaat. In Januarie 1915 word hy egter weens sy slegte gestel (''faiblesse de constitution'') ontslaan, en kon hy sy studies voortsit. Hy het met Simone Colin in Maart 1916 getrou en in November het hy met 'n graad in [[Engels]] gegradueer. Hierna het hy as Engelse onderwyser by verskillende hoërskole in Marseille klasgegee. Hy het in 1922 na [[Parys]] verhuis waar hy aanvanklik as Engelse onderwyser werk voordat hy in 1927 bedank om hom op toneelskrywery toe te spits.

Hy en sy vrou Simone Collin woon sedert 1926 apart (hulle skei eers in 1941) en hy ontmoet en begin 'n verhouding met Kitty Murphy, 'n jong Engelse danseres. Hulle seun, Jacques Pagnol, word in 1930 gebore en het later sy pa se assistent geword. Hy woon later saam met Orane Demazis, wat as die inspirasie vir die karakter ''Fanny'' in sy toneelstukke dien. Hulle kry 'n seun Jean-Pierre Burgart in 1933, alhoewel Pagnol hom nie erken nie. Later, in 1936 word sy nuwe medewerkster Yvonne Pouperon swanger, en kry hulle 'n dogtertjie Francine Pagnol saam. Onmiddelik nadat hy en sy regte vrou in 1941 geskei is begin hy om saam met die aktriese Josette Day te woon. Hierdie verhouding hou net tot aan die einde van die oorlog[[Tweede Wêreldoorlog]]. In 1945 trou hy vir die tweede keer, met die aktriese Jacqueline Pagnol. Hulle het twee kinders, Frédéric (1946) en Estelle (1949), en sy bly tot en met sy dood in 1974 sy "bron van poësie en deernis".

Terwyl hy in Parys was het hy na sy geboortestad terug verlang en was hy van plan om 'n Marseillese toneelstuk te skryf, maar sy vriende het hom hiervan afgeraai. Parys en haar kultuurlewe het destyds [[Frankryk]] oorheers en hy was skrikkerig om te veel as 'n skrywer van plaaslike, nie-universieële, verhale gesien te word. Dit was egter nadat hy die [[Brussel|Brusselse]] opvoering van 'n plaaslike stuk ''Le Mariage de mademoiselle Beulemans'' bygewoon het dat hy besef: "'n Werk wat plaaslik is, maar diep opreg en oorspronklik, kan partykeer deel van 'n hele land se letterkunde word, en wêreldwyd waardeer word". Hierna het hy ''Marius'', 'n verhaal wat in die hawe van Marseille afspeel, geskryf en dit word in 1929 in Parys opgevoer waar dit enorme sukses behaal, en hom landswye bekendheid besorg.

Tydens 'n besoek aan [[Londen]] in 1929 het Pagnol 'n vertoning van een van die eerste praat-films bygewoon. Hy was so beindruk dat hy hom voorgeneem het om ook die filmvervaardiging te betree. Hy het [[Paramount Pictures]] gekontak en voorgestel dat sy toneelstuk Marius vir film verwerk word. Die rolprent se regisseur was Alexander Korda en is in 1931 vrygestel. Dit het een van die eerste suksesvolle Franstalige rolprente geword. Na vele versoeke van aanghangers skryf Pagnol die opvolg ''Fanny'' wat eers as toneelstuk en 'n paar maande daarna as rolprent vrygestel word. Die derde deel van hiedie reeks, wat as die ''trillogie marseillaise'' bekend staan, ''César'', is in 1936 uitgereik.

Pagnol het in 1945 vir die tweede keer getrou, toe hy met die aktriese Jacqueline Pagnol in die huwelik tree. Hulle het twee kinders gehad, Frédéric (1946) en Estelle (1949). Hy is swaar getref toe Estelle op driejarige ouderdom oorlede is, en het van die Suide af teruggevlug Parys toe. Hy het weer toneelstukke begin skryf, maar hulle is nie goed ontvang nie. Hy het hom dus na die skryf van 'n reeks outobiografiese verhale gewend – ''Souvenirs d'enfance'' – gebasseer op sy jeug in [[Provence]].