Carl Arnoldus Bamberger: Verskil tussen weergawes

Content deleted Content added
Morne (besprekings | bydraes)
Morne (besprekings | bydraes)
No edit summary
Lyn 22:
Volgens oorlewering was Bamberger 'n groot, breë en frisgeboude man. Hy het deurgegaan vir 'n man met buitengewone opleiding, of soos mense destyds gesê het: "Hy was 'n man van groot geleerdheid." Wat geaardheid betref, was hy nie iemand wat toenadering aangemoedig het nie — miskien onbewus — al sou hy dan nie, soos te kenne gegee word, van hovaardigheid verwyt kon word nie. 'n Ou lidmaat, wat nog gelewe het met die eeufeesviering, het hom beskryf hom as "'n man wat 'n baie heerskappyvoerende houding ingeneem het". Van hom as prediker kan met sekerheid gesê word dat hy moeilik tot die diepste behoeftes van sy kudde deurgedring het. Hy kon hulle hart moeilik raak; daarom het hy en sy kerkraad dikwels in godsdiensstate gekla oor gebrek aan vrug op die prediking van die evangelie. Deurdat hy baie geleerd was, was dit miskien vir hom moeilik om tot die eenvoudige geloofsbegrippe van die pioniersgeslag deur te dring. Aan sy opregtheid en roepingsgevoel was daar egter nie die minste te twyfel nie.
 
Ds. Bamberger se vrou, Susanna Theodora D'Heil ([[Bad Kreuznach]], [[Rynland-Palts]], [[4 Oktober]] [[1814]] – [[Ceres]], [[9 Julie]] [[1904]]) was 'n Duitse meisie met wie hy kennis gemaak het terwyl hy op die vasteland studeer het. Van die predikantsvrou is gesê dat sy "dierbaar" was. Sy kon ook goed Nederlands en Engels praat, hoewel Duits haar moedertaal was. Uit hulle huwelik is drie dogters gebore. Die oudste, Jacobine Johanna Josephine, was getroud met ds. Radloff van die [[NG gemeente Bloemfontein]]. Die tweede, IsabelIsabella Alida Anna, was getroud met die heer Cormack wat 'n sakeonderneming op [[Fraserburg]] bedryf het, terwyl die derde, Aletta Sophia D'Heil, met mnr. Gracy, die bankbestuurder, getroud was.
 
Op [[10 Julie]] [[1882]] het die kerkraad sy akte van demissie geteken nadat hy die beste gedeelte van drie dekades in die gemeente Fraserburg gearbei het. Op [[21 April]] 1892 is hy oorlede en lê begrawe op Stellenbosch. "Afgesien van die geestelike werk waartoe hy hier was, was hy die grondlêer van die dorp, die saal, die [[pastorie]] en die kerk. Almal staan nog ewe vas!" Met dié woorde het iemand, wat die werk en sorge van 'n dienskneg van die Heer kon waardeer, 'n paar opmerkings oor ds. Carel Bamberger se lewe afgesluit, waarskynlik in die Jaarboek van die NG Kerk, hoewel dit nie in die bron vermeld word nie.