Sink: Verskil tussen weergawes

Content deleted Content added
k →‎Eksterne skakels: Link FA is now handled by Wikidata, removed: {{Link FA|en}} using AWB (10861)
Sobaka (besprekings | bydraes)
Lyn 78:
Die smelt en ontginning van onsuiwer vorme van sink is reeds so vroeg as die jaar 1000 n.C. in [[Indië]] en [[Sjina]] gedoen. Teen die einde van die 14de eeu, was die Hindus reeds bewus dat sink 'n afsonderlike metaal was van die sewe metale wat toe aan die antieke mense bekend was. In die Antieke Weste is daar ook dikwels onsuiwer sinkneerslae in smeltoonde gevind maar is dit as nutteloos beskou en weggegooi. Strabo maak daarvan melding as ''pseudo-arguros'' "valse silwer". Die [[Berne Sinktablet]] is 'n plakket wat dateer uit die [[Romeinse Gallië]] en is waarskynlik uit bogenoemde sinkoorskiet gemaak. Die ontdekking van suiwer metaalagtige sink word dikwels an die Duitser [[Andreas Sigismund Marggraf|Andreas Marggraf]] in die jaar 1746 toegeskryf, maar die ware verhaal van die ontdekking is egter meer ingewikkeld.
 
Geskrifte van [[Albertus Magnus]] rondom 1248 in Wes-Europa bestaan wat die vervaardiging van geelkoper beskryf en teen die 16de eeu het die verstaan en bewustheid van die nuwe metaal heelwat gegroei. [[Georg Agricola]] het in 1546 waargeneem dat 'n wit metaal gekondenseer kon word en van die mure van 'n oond afgeskraap kon word tydens die smelt van sinkertse. Hy het in sy notas genoem dat 'n soortgelyke metaal "zincum" in [[Silesië]] vervaardig was. [[Paracelsus]] († 1541) was die eerste Westerling wat gesê het dat "zincum" 'n nuwe metaal was en dat dit sy eie stel chemiese eienskappe gehad het. Twee jaar voor Marggraf sy ontdekking gemaak het is sink reeds deur die chemikus, Anton von Swab geïsoleer. Marggraf se verslae was egter deeglik in besonderhede en metodies en die kwaliteit van sy navorsing het sy reputasie as die ontdekker van sink gevestig.
 
Voor die ontdekking van die [[sinksulfied]][[flotasie]] tegniek was [[kalamyn]] die enigste minerale bron van sinkmetaal.