Switserse frank: Verskil tussen weergawes

Content deleted Content added
Voyageur (besprekings | bydraes)
Voyageur (besprekings | bydraes)
Lyn 17:
Die [[Frans-Pruisiese Oorlog]] van 1870/71 en die gepaardgaande monetêre krisis het die deurbraak gebring vir banknote wat deur nasionale reserwebanke uitgereik is en op dié tydstip reeds 'n halfeeu in omloop was, maar nooit aanklank gevind het by die publiek nie. Die Switserse Konfederasie het al vanaf 1891 die monopolie op die uitreiking van banknote verkry wat egter eers vanaf 1910 met die daarstelling van die Switserse Nasionale Bank uitgeoefen kon word. Teen die begin van die Eerste Wêreldoorlog het die Federale Raad van Switserland 'n amptelike koers vir banknote vasgestel wat nie meer aan dié van muntstukke gekoppel was nie.
 
Uiteenlopende inflasionêre tendense en wisselkoersontwikkelinge ná die oorlog het in 1920/21 aanleiding tot die nasionalisering van silwermunte gegee. In 1926 is die Latynse Monetêre Unie amptelik ontbind. Die Switerse frank was vir die eerste keer die enigste geldeenheid wat in Switserland in omloop was en is in 1924 ook eensydig deur die PrinsomPrinsdom Liechtenstein as geldeenheid ingevoer. Eers in 1980 is die monetêre unie tussen Switserland en Liechtenstein amptelik bekragtig.
 
Deflasionêre tendense in die naoorlogse tydperk het tot 'n massiewe waardestyging van die Switserse frank teenoor ander geldeenhede gelei sodat in 1924 die pariteit tussen banknote en muntgeld herstel is. In 1929 is 'n goudstandaard gevestig waarvolgens die Switserse Nasionale Bank verplig is om 290 mg fyngoud vir een frank te ruil. In 1936 het die Federale Raad die frank met dertig persent gedevalueer tot tussen 190 en 215 mg fyngoud.