Switserse frank: Verskil tussen weergawes
Content deleted Content added
Lyn 23:
Gedurende die Tweede Wêreldoorlog was die Switserse frank die enigste sterk en verwisselbare geldeenheid in Europa - rede genoeg vir die Duitse Ryk se Nasionaal-Sosialistiese bewind om sy transaksies in verband met sogenaamde roofgoud - goud wat in Duits-besette lande gesteel is - in Switserse frank af te handel.
Met die afkondiging van die hersiene Muntgeldwet van 1952 het Switserland teruggekeer tot 'n vaste ruilverhouding van 203,2 g fyngoud vir een frank. Die goudstandaard is beperk tot muntgeld. Vir banknote is dit deur die Federale Raad aanvanklik vir 'n onbeperkte tyd uitgestel en uiteindelik in 2000 volledig opgehef. Die goudstandaard was sodoende slegs vir die frank se buitewaarde van belang. Goudmunte ter waarde van 25 en 50 frank, wat tussen 1955 en 1959 geslaan is, is gevolglik nooit in omloop gebring nie.
Die stygende silwerprys het die frank se metaalwaarde in die 1960's bo sy nominale waarde laat klim. So is vanaf 1968 vir frankmuntstukke, wat gedeeltelik ook in [[Londen]] geslaan is, 'n [[koper]]-[[nikkel]]-legering gebruik. Daarnaas het ook die stelsel van vaste wisselkoerse in die laat sestigerjare onder druk gekom sodat die Federale Raad in 1973 ten gunste van swewende koerse besluit het.
| |||